Lezing in Beit Sahour en filmpjes over het aanvallen van schoolkinderen in de buurt van Hebron

Hallo allemaal,

Na aangekomen te zijn in Beit Sahour,heb ik de internationale deelnemers ontmoet. Nederlanders, Duitsers, Zweden, Japanners, Koreaneen, Amerikanen ,Britten en ga maar zo door. Een Koreaan ,documentaire maker, maakte een documentaire voor de Koreaanse televisie. Hij vertelde dat de media onder toezicht staat van de VS en dat er geen genuanceerd beeld bestaat over Palestina/Israël. Hij was nu voor de tweede keer op de West Bank om een documentaire te maken ,die op de staats tv uitgezonden gaat worden. De Japanse jongen, die ik sprak over de kernramp in Japan, vertelde mij dat hij kanker zal krijgen in de toekomst, hij was daar waar de straling nachts overheen trok. Toch klom hij in de bomen om olijven te plukken met nog enkele Japanse deelnemers. Jong en oud bezoeken Palestina om via deze weg , in eigen land te vertellen wat zij hebben meegemaakt en gehoord tijdens deze reis. Een kakafonie van talen tijdens het eten in het hotel waar een deel van de deelnemers verbleven, anderen kozen voor het verblijf bij Palestijnse gezinnen, waar zij met alle gastvrijheid en zorgen werden omringd.

Avonds naar een informatie avond geweest waar werd gesproken door een Israëlisch politicoloog, over de achterliggende gedachten achter de gevangenenruil. Door de akoestiek was hij voor mij niet altijd even goed te verstaan, hierdoor kan ik niet alles weergeven. De gevangenenruil was volgens hem een afleidingsmaneuver ,afleiding van de plannen voor de bouw van 4000 nieuwe wooneenheden waarvan er al 2610 zijn goedgekeurd. Wooneenheden tussen Jeruzalem en Bethlehem waardoor er weer meer land afgenomen wordt van de Palestijnen en Jeruzalem in zijn geheel wordt toegevoegd aan Israël. Iedereen is en was bezig met de vrijlating van de gevangenen, dorpen en steden vierden feest en in Israël was ben bezig met de al of niet goedkeuring van de gevangenenruil. Gilad Shalit, werd door het gehele volk met blijdschap ontvangen, Gilad die woont op een plek die in 1967 werd ingenomen door Israël, was de held en de 9 Palestijnen die vrijkwamen en in Israël wonen, deden er niet toe. Voor de politieke leiders is het belangrijk dat de belangrijkste leiders nog gevangen zitten, dat men de vrijgekomen gevangenen gewoon weer kunnen opsluiten en dat de voor Israël gevaarlijke ex gevangenen zijn gedeporteerd. Twee jaar gelden was de gevangenenruil al besproken en uitgewerkt, dit werd door de militairen tegen gewerkt. Een politieke oplossing voor Israël/Palestina werd altijd tegen gewerkt, men koos voor de militaire oplossing, de oplossing van en militaire bezetting en kolonisatie.

Het leger is de baas op de West Bank, kan vrijwel alles doen en laten zonder consequenties. Wat het gerechtshof ook zegt, men gaat zijn eigen gang.

Van de politiek leiders van Israël, is weinig goeds te verwachten, zij gaan door met hun plannen voor uitbreiding van nederzettingen of de religieuze vorming van de joodse staat. Een joodse staat is niet democratisch en sluit velen uit, binnen en buiten Israël.

Belangrijke partijen in de Knesset, partijen die de joodse staat Israël, willen uitbreiden met zoveel mogelijk land voor zoveel mogelijk joodse inwoners ,zijn naast Likoud( zionisten),

Yisrael Beiteinu,” Israël ons huis”, met minister van buitenlandse zaken, Avigdor Lieberman(,lees maar eens op wikipedia wat voor man dit is),voor vakbondsleden, Lieberman was lid van Histadrut Ovdim Le'umit( Israëlisch vakbond).

Shas, een religieuze partij die bekend staat voor haar strijd ter bevordering van het joods-religieuze karakter van de staat Israël, willen Israël als joodse, religieuze staat, terwijl vele joodse inwoners seculier zijn.

Een spiritueel leider van Shas ,rabbijn Ovadia Yosef heeft de meest racistische uitlatingen gedaan over de Palestijnen/Arabieren, “Moge God al die nare mensen met de pest treffen”.

De internationale gemeenschap wordt gegijzeld door het vetorecht van o.a. de VS. De VS blijft hameren op vredesgesprekken maar weigeren de Palestijnse staat te erkennen. Zij bestraffen Palestina alleen al doordat zij naar de VN zijn gegaan. Voor de VS zijn volgens de spreker niet de joods Amerikaanse stemmen van belang, van belang zijn de stemmen van de moslim en latino gemeenschap. De christenen voor Israël ,religieuze fundamentalisten, zijn van grote invloed . De gevolgen van vrede in Israël op het militair industrieel complex. 1 gevechtsvliegtuig voor Israël, betekend 4 andere leveringen aan buurlanden, vrede zou dit veranderen, oorlog is veel beter voor de beurzen en bedrijven. Ook zou de ligging van Israël in het MO en de olierijke landen van groot belang zijn.

In Nederland spreken sommige mensen, vooral de PVV, over de Islam als zijnde een vrouwonvriendelijk en achterlijk geloof, zij weten niet dat er in Jeruzalem bussen zijn waar vrouwen achterin moeten zitten, waar zij bespuugt worden als zij er niet zedig genoeg uit zien en waar vrouwelijke reclameafbeeldingen verboden gaan worden.

Een filmpje over de aanval op kinderen in Hebron die door kolonisten worden aangevallen, voor mensen die dit nog niet kennen of denken dat dit soort dingen niet plaats vinden.

http://www.youtube.com/watch?v=V1ovdA1VZ-c

Een filmpje over de grotbewoners bij Hebron , waar ik eerder over geschreven heb,

http://www.youtube.com/watch?v=wpPMyQz759k&feature=related

http://www.jai-pal.org/content.php?page=811

de organisatie die allerlei activiteiten organiseert in Palestina.

http://www.occupypalestine.com/map.aspx

deze link laat zien hoe weinig land er nog over is voor de Palestijnen.

“Het welzijn van elke soldaat is zoals het welzijn van de hele staat Israël', zei president Shimon Peres maandag over de verwachte gevangenenruil.

Over het welzijn van de Palestijnen, wordt niet gesproken.

Hopelijk is dit verslag een beetje duidelijk voor jullie, als iemand denkt, “ze is weer veilig thuis en wil niets meer lezen”geef dat dan aan op mijn weblog. Er komt nog 1 verhaal over de Palestijnse vluchtelingen ,

Groet Jose

Gevangenruil en reis naar Beit Sahour.

Hallo allemaal,

Ik ben weer terug in Nederland maar wil nog enkele dagen verslaan, dagen die ik niet heb kunnen verslaan door het plukken van olijven en mijn terugreis.

Het is veel wat ik wil schrijven en zal het ook in meerdere verhalen doen, anders is het voor velen misschien te veel om te lezen.

Ik wil jullie schrijven over de dag van de gevangenenruil, 477 Palestijnse gevangenen tegen Gilad Shalit. Komende maanden zullen er nog meer Palestijnse gevangenen vrijgelaten worden, in totaal 1027 Palestijnse gevangenen voor 1 Israëlisch militair die in Gaza jaren werd vast gehouden.

Toch blijven er nog 6.6000 Palestijnse gevangenen achter in de gevangenissen, sommige zitten al tientallen jaren vast.

Dinsdagochtend moest ik om 8.00 uur bij de solidariteits tent voor de in hongerstaking zijnde Palestijnse gevangenen zijn. Vandaar zouden er busjes naar Ramallah gaan om getuigen te zijn van de vrijlating. Daar ik vrijwel elke dag even een praatje ging maken bij de tent, vroeg men mij om mee te gaan. Mijn busje was wat verlaat en met hoge snelheid reed hij over de weg van Nablus naar Ramallah. De zenuwen gierden door mijn lijf, ik wilde uitstappen, huilen, roepen maar iedereen was aan het zingen en aan het klappen. Naast mij zat een Palestijnse documentaire maker die mij probeerde te kalmeren, maar zonder echt resultaat. Ik wilde geen spelbreker zijn bij het grote feest, maar ik stond doodsangsten uit. Na enige tijd vroeg ik mijn buurman, wat wil je liever, een neurotische angstige vrouw of de bezetting?. Nou zijn keus was snel gemaakt,” geef mij de bezetting maar”. Mijn buurman was achterdochtig, Israël zal iets gaan doen om deze dag voor velen te verpesten, zij gunnen ons deze blijdschap niet, niet vandaag of op andere dagen, die belangrijk zijn voor ons. Kreeg hij gelijk?

Aangekomen bij de Ofer gevangenis (militaire gevangenis) stonden er duizenden mensen te wachten op de bus met de gevangenen. Alle kleuren vlaggen wapperden in de wind ,vlaggen van Hamas, Fatah en linkse Palestijnen kleurden de plek voor de gevangenis. Mensen stonden op de hekken van de entree naar het gevangenisterrein, op heuvels, in de eerste ring van het terrein en voor de gevangenis. Muziek en dansende mensen ,uitgelaten mensen, bedrukte mensen maar vooral veel blijdschap. Het gehele terrein stond voor met bussen ,auto’s en taxibusjes met vlaggen . Op een gegeven moment werden er autobanden op een heuvel in de brand gestoken, iets wat volgens mijn buurman uit de bus, gebruikelijk is tijdens speciale gelegenheden. Na zelf ruim twee uur in de brandende zon gestaan te hebben, anderen uren langer, werd er omgeroepen dat de gevangenen via een andere weg al op de plek waar president Abbas , hen zou verwelkomen. Teleurstelling alom, mensen begrepen het niet daar het slecht verstaanbaar was, mensen geloofde het niet ”zij gunnen ons deze blijdschap niet” en iedereen moets het terrein weer af om naar Muqata’a, de plek waar Abbas de gevangenen toesprak, te gaan. Kun je het voorstellen, duizenden mensen door Ramallah, door de stad, winkelstraten en ga maar zo door? Daar aangekomen was het een groot feest, ook hier duizenden mensen met foto’s en vlaggen. Gevangenen op de schouders van omstanders en familieleden en gevangenen die snel aan de drukte wilden ontsnappen. Niet alle gevangenen mogen terug naar de West Bank of Gaza, 40 gevangenen worden verbannen naar Turkije, Qatar, Jordanië of Syrië.

Een groot feest, terwijl bij de gevangenis, achtergebleven jongeren stenen gooiden naar de Israëlisch militairen. Niet dat ik dat gezien heb, maar gelezen op een website. De politie reageerden met traangas, stinkend water en rubberkogels. Een van de kogels heeft iemand in het hoofd getroffen. Komende maanden zullen nog 983 gevangenen vrij komen, maar komende minderjarige kinderen ook vrij, kinderen die mishandeld worden en onder druk gezet om bepaalde getuigenissen af te leggen, kinderen die stinkende zakken over hun hoofd krijgen, Hebreeuwse getuigenissen moeten ondertekenen, geen advocaat krijgen toegewezen en als de dood zijn voor de militairen. http://www.palestinemonitor.org/?p=2624

http://www.freeahmadsaadat.org/

Van verschillende mensen hoorde ik dat lichamen van gevangenen die tijdens hun gevangenschap overlijden ,pas na het beëindigen van de straf, worden vrijgegeven. Ook is het vrijgegeven lichaam niet altijd van de persoon ,die men zegt te zijn.

Gevangenen die jaren onder de grond in isoleercellen zitten met 24 uur perdag de lichten aan. Isolatie maakt mensen na enkele dagen al helemaal in de war, laat staan na jaren.

Wat mij het meest verbaast is, ach het verbaast mij helemaal niet, dat ik niets hoor over de kolonisten die kinderen aanvallen, mensen doodschieten, olijfbomen en landbouwgrond vernietigen en in de brandsteken. Van kolonisten die illegaal op Palestijns land wonen en hun buren het leven zuur maken, geen straf ,laat staan gevangenisstraf.

Geen straf voor de gene die in Hebron een 8 jarig kind een steen in de mond stopte en hem een klap op het hoofd/kin gaf, waardoor zijn tanden braken .Geen straf voor degene die kinderen en onderwijzend personeel, belet om naar school te gaan. Geen straf voor de gene die watersystemen van Palestijnen kapot maken.

Ik noem het( zachtjes uit gedrukt) racisme in de ergste vorm, racisme gesteund door de internationale gemeenschap en met goedvinden van de Nederlandse regering. Geen enkele partij durft openlijk dit racisme aan de kaak te stellen, dit openlijk zo te benoemen. De meeste partijen stemmen toe, VVD,CDA,CU,SGP en natuurlijk de PVV. Andere partijen ageren wel maar te zwak ,waarom weet ik niet.

Na deze speciale gebeurtenis voor vele Palestijnen( velen waren ook teleurgesteld dat hun geliefden niet onder de vrijgelaten gevangenen zaten) wilde ik niet weer een rit van ruim een uur in een busje die met hoge snelheid over de weg zou scheuren. Met een taxi van Ramallah naar Beit Sahour, heerlijk ontspannen over de rustige wegen daar velen aan het feest vieren waren. De auto’s die wel reden, reden met vlaggen en luid toeterend over de weg. Via steegjes, ja niet te geloven hoe smal, werd het verkeer omgeleid naar de grote weg. Een prachtige weg aangelegd met geld van het Amerikaanse volk, voor het Palestijnse volk. USAID subsidieert de aanleg van wegen op de West Bank, maar ik vraag mij af hoe lang de Palestijnen gebruik mogen maken van deze wegen. Wanneer worden deze wegen afgesloten voor Palestijnen en alleen toegankelijk voor de joodse kolonisten die in de nederzettingen wonen? Het laatste stukje van de reis ging over een zeer slechte een baans weg ,daterend uit de Jordanese periode. Levens gevaarlijk want vrachtwagens, bussen en personenauto’s moeten deze weg gebruiken om naar andere steden/dorpen op de West Bank te geraken.

In het hotel aangekomen werd ik met alle vriendelijkheid en herkenning ontvangen, leek wel of ik weer thuis kwam. Heerlijk een warme douche en een schone kamer met een heerlijk bed. De leden van de olijfplukreis ontmoet en avonds naar een informatie avond gegaan, hier zal ik later verslag van doen.

Ik ben weer thuis, thuis waar alles geregeld is, geen angst om afgesloten te worden van water of elektriciteit. Geen angst voor militairen op de hoek van de straten, in de bus of waar dan ook. Geen angst of mijn familie die dag wel thuis komt, of mijn kinderen wel veilig op school zitten of buiten kunnen spelen. Dit leven gun ik iedereen in de wereld, geen angst te hoeven hebben op het afnemen van het recht op een menswaardig bestaan.

ps de hongerstaking is volgens mij afgelopen daar aan eisen van gevangenen( stoppen van isolatie) is voldaan.

Groet Jose

Samaritanen en gevangenenruil

Hallo allemaal,

Eigenlijk moet ik nu iets schrijven over de vrijlating van de gevangenen waar ik bij ben geweest. Duizendenmensen die bij de gevangenis waar men uit zou komen, uren in de hitte hebben staan wachten, staan wachten met alle kleuren vlaggen en muziek. Via luidsprekers vertelde een Israelische militair, dat de gevangenen via een andere weg, naar de plek waar Abbas hen zou toepreken, waren vervoerd.De teleurstelling maar ook de berusting,men zou ons ook nooit met rust laten en alles doen om ons te treiteren,wasduidelijk voelbaar.Duizenden mensen diee niet bij konden zijn en eerst van het terrein vol met mensen en auto's weg moesten zien komen.Het is te laat om dat nu te beschrijven, morgen laatste dag in Beit Sahour olijven plukken en dan naar huis. Het verhaal over de Samaritanen had ik al geschreven maar wilde het nog aanvullen.Geen tijd voor gehad, misschien morgen tijd voor een verslag over de gevangenenruil,anders als ik thuis ben.

Het is te ingewikkeld om te beschrijven hoe de geschiedenis van Nablus en de Samaritanen is.
In de gehele wereld zijn er nog iets van 720 Sameritanen over na eeuwen van geweld door en tegen de Samaritanen. De Samaritanen vormen een kleine etno-religieuze gemeenschap van 720 leden (telling van 2008) waarvan 346 personen in de Israëlische stad Holon en 308 personen in de plaats Kiryat Luza (bij Nablus) op de Westelijke Jordaanoever wonen. In de 4e eeuw waren er naar schatting enkele honderdduizenden Samaritanen, maar na eeuwen van onderdrukking, bloedbaden, grootschalige bekering tot het christendom in het laat-antieke Romeinse Rijk en de opkomst van de islam waren er in 1917 nog maar 146 personen overgebleven die zichzelf als Samaritanen beschouwden. De naam van de Samaritanen is afgeleid van de landstreek Samaria waar zij als volk zijn ontstaan. Zij noemen zichzelf Shomeriem (behoeders). De Samaritanen spreken modern Hebreeuws of Palestijns Arabisch. Voor de liturgie gebruiken zij eigen varianten van het klassiek Hebreeuws en het Aramees.
In 722 voor onze jaartelling werd een deel van de inwoners van het noordelijke koninkrijk Israël (ook wel Samaria genoemd) door de Assyriërs weggevoerd; de Assyriërs brachten andere kolonisten voor hen in de plaats. De noordelijke Israëlieten vermengden zich met deze nieuwkomers en hieruit ontstonden de Samaritanen. Zij werden echter niet door de zuidelijke Israëlieten van het koninkrijk Juda geaccepteerd omdat zij de gemengde Samaritanen niet als echte Israëlieten beschouwden en de Samaritanen naar hun mening niet het zuivere Israëlitische geloof navolgden
Ik heb dit van Wikipedia afgehaald om te laten zien hoe oud de geschiedenis van de Samaritanen is.De Samaritaan die de zieke man wel hielp in tegen stelling tot de christen,jood en moslim.
vandaag naar de berg Gerizim geweest die voor de Sameritanen heilig is maar ook voor andere religies belangrijk is. Er staat een byzantijnse kerk, tempel van de sameritanen en een moskee Mount Ebal, the northern mountain, is the taller peak at 940 meters (3,080 ft), while Mount Gerizim, the southern mountain, is 881 meters (2,890 ft) high
De Gerizim is een heilige plaats voor de Samaritanen die deze berg ook bewonen. De op de Gerizim gevonden ruïnes zijn volgens Edward Robinson de resten van een door de Romeinse keizer Justinianus I gebouwd kasteel. De berg komt zesmaal in de Hebreeuwse Bijbel voor, altijd als een berg vanwaar zegeningen werden uitgesproken. De tegenpool van de Gerizim is de Ebal, de berg vanwaar vervloekingen werden uitgesproken. Viaeen slingerweg kom je op de plek waar de Sameritanen aan, voor je naar binnen gaat moet je door een checkpoint waar moslims hun identiteitspapieren moeten inleveren en bij vertrek weer terug krijgen. de taxichauffeur die ons aan het begin van het dorp wilde afzetten,kreeg na controle van zijn papieren geen toestemming om door te rijden.De Sameritanen hebben om deze checkpoint gevraagd omdat er wel eens gestolen zou zijn uit een winkel,dat hebben natuurlijk de Palestijnen gedaan?Israel vindt dit natuurlijk wel handig, nog een deel onder controle
De Sameritanen hebben een Israelisch paspoort,Jordanees en een palestijnse identiteitskaart. Ik liep samen met een Cubaan naar de top van de berg,daar waar net kolonisten via een hek het dorp in reden.wij wilde zien wat daar achter lag,maar kregen geen toestemming .een Palestijn kwam achter ons aan rennen en zei dat hij van een ander hek de sleutel had en wij na vertrek van de kolonisten een kijkje konden nemen op de archeologische plek( plek die door Israelische argeologen wordt onderzocht)
Als iets door Israelische argeologen wordt onderzocht dan vernietigen zij vaak de geschiedenis van periodes in de geschiedenis,om te komen tot een joodse plek uit de geschiedenis of zij doen aan geschiedvervalsing om het gebied in handen te krijgen.
Er werd druk heen en weer gebeld omdat de volgende groep joodse toeristen een kijkje wilde nemen en zij houden niet van mensen die niet joods zijn op die plek.Heel gek want wij stonden daat te kijken toen twee jongeren kwamen aanlopen en ons geen blik waardig gunde.De Cubaan is in israel om hebreeuws te leren maar wilde ook de West Bank bezoeken en Arabisch leren.Hij kon dus verstaan wat de jongeren zeiden tegen elkaar. zij wezen op de nederzettingen ,tombe bij de Grieks ortodoxe kerk en het tegenoverliggende vluchtelingenkamp. Er is weer een joodse feestdag of vakantie en velen gaan dan bidden bij de tombe,tegenover het vluchtelingenkamp. Dit doen zij nachts met veel bewakingen, Palestijnen gaan dan de straat niet op.De Israelische militaire leiding belt dan met de palestijnse veiligheidsdienst dat zij er aan komen, soms komen de kolonisten onaangekondigd wat tot zeer vervelende situaties kan leiden.De joodse mensen zouden altijd vrij toegang moeten hebben tot de heilige plaatsen.
Volgens bewoners van het Balata kamp is het helmaal geen heilige plaats zijn( de bijbelse Josef zou hier begraven zijn) maar een graf van een overledenen van het kamp.Vanaf de berg kun je heelduidelijk de nederzettingen zien liggen, en men wil meer en meer.Vanaf de berg is er een goede weg naar Tel Aviv en Jeruzalem, via de West Bank doe je er uren over en zijn de wegen, vooral tussen Ramallah en Bethlehem zeer slecht.De gids,of hoe ik hem ook moet noemen,vertelde aan de hand van het uitzicht,hoedehandelroutes vroeger lippen en waar men op doorreis op de berg tot rust kwam.
Op dit moment,hoorde ik net , zijn de straten en wegen rondom Balata kamp, vol met Israelische militairen,daar men straks gaat bidden.
Terug naar de archeologische plek, ook bij het verlaten van de plek passeerden wij enkele joodse bezoekers die niets zeiden, dit zouden Palestijnen nooit doen, zei zouden je altijd begroeten of knikken met hun hoofd, vooral omdat wij maar met zijn tween waren. Tussen door moest onze gids nog even wegrennen om het hek voor joodse bezoekers te openen en zei dat wij snel moesten zijn en dat wij maar 20 minuten mochten blijven.Waarom al die paniek en stress, geen idee. Het uitzicht was prachtig, uitzicht op een andere berg, de berg waar de vervloekingen vandaan kwamen, de vallei en Jordanie.
Bij vertrek nog wat gekocht in een winkeltje van een van de Samaritanen,hij legde van allesuit over hun schrift en alfabet. De Cubaan met talenknobbel, begreep het heel snel en kon buiten een naambord lezen,geweldig.Ook vertelde hij dat de joden Jezus hebben verzonnen om een vijand te creeren. De Samaritanen zien zichzelf als de ware joden. Zij baseren zich alleen op de Thora, de eerste vijf boeken van de Tenach; deze Samaritaanse Thora wijkt enigszins af van de joodse versie. Alle andere Bijbelboeken en mondelinge overleveringen verwerpen zij. Alleen Mozes wordt door hen aanvaard als een door God gezonden profeet. Ze beschouwen zichzelf als de hoeders van de traditie van Mozes en noemen zichzelf daarom ook hoeders (shomeriem). Bij het verlaten van het dorp kwam er een auto aan met grote aanhanger grote posters van een rabbijn die je overal in Jeruzalem ziet hangen,hij zou de nieuwe messias zijn. Wat is het toch allemaal ingewikkeld en wat doet men elkaar toch aan op op bijbelse gronden een land in te pikken en de burgers te onderdrukken en te behandelen als tweede rangsburgers achter een grote muur

groet Jose

Balata kamp in Nablus

Hallo allemaal,

Gisteren een bezoek gebracht aan een Grieks orthodoxe kerk in Nablus vlak bij het Balata vluchtelingenkamp. Een eeuwen oude kerk die in de loop van de geschiedenis, meerdere malen vernietigd en opgebouwd is. In de kerk bevindt zich, de voor alle religies,belangrijke waterput,' Jacobs waterbron'.De plek wordt genoemd in het nieuwe testament , Jezus zou er een gesprek hebben gehad met een Samaritaanse vrouw. En natuurlijk iets met Jacob maar dat heb ik verder niet uitgezocht.

Sinds de bezetting van de West Bank, is de plek een plek van spanning tussen de christenen en kolonisten/ joden.

In 1978 wilde een groep kolonisten de kerk overnemen, het zou een joodse plek zijn,de priester moest alle iconen en beschilderingen weg halen, een week later is hij doodgeslagen aangetroffen. De volgende priester heeft de kerk zelf helemaal gerestaureerd en dat heeft hij prachtig gedaan.De kerk bevat vele muurschilderingen en afbeeldingen in mozaïek. De kerk is in tegenstelling tot vele andere kerken ,die ik in mijn leven heb gezien ,zeer licht en vol kleur en versieringen .

De priester heeft zelfs zijn eigen tombe gebouwd voor het geval hij vermoord wordt.,Vele kolonisten zien dit als bedevaartsoord en proberen de waterput te bezoeken maar op een agressieve manier. In Nablus zijn 7 kerken maar Israël en christelijke gemeenschappen zoals de Christen Unie, proberen de gelovigen tegen elkaar op te zetten.

Na het bezoek aan de kerk ,het Balata vluchtelingenkamp met het bijbehorend, Yafa cultureel centrum, bezocht.

Zeer indrukwekkend hoe het leven in zo'n kamp er aan toegaat.1 tot 1/2 km2 voor 25 tot 28.000 mensen,zeer smalle straatjes,sommige zo smal, dat je ,als je stevig gebouwd bent ,niet recht doorheen kunt.Het kamp ligt aan een drukke weg die je met moeite kunt oversteken, voor kinderen zeer gevaarlijk. Kinderen kunnen alleen in de straten/ steegjes spelen of terecht in het cultureel centrum. In het kamp zijn drie scholen en twee medische posten,een van de UNWRA en een centrum, die patenten met weinig geld, voor 10 shekkel(iets minder dan 5 euro) helpt. Zij krijgen medicijnen of kunnen deze voor weinig aan de patienten verkopen,hebben een echo ruimte,fysiotherapeut,laboratorium en logopedist. De UNWRA heeft weinig middelen en tijd voor de vele inwoners van het kamp.Tijdens de tweede intifada ,zijn veel slachtoffers dood gegaan daar er te weinig middelen waren om onder anderen bloedingen te stoppen

Binnen het kamp is ook een centrum voor gehandicapten waar zij opvang,begeleiding en onderzoek naar erfelijkheid. Jammer dat alle ruimtes dicht waren ,had graag de ruimtes gezien waar de gehandicapten de dag doorbrengen, Hier probeert men ook de gehandicapten te integreren in de maatschappij. De UNWRA heeft weinig middelen en men is niet te vreden over de hulpverlening, tijdens de tweede intifada waren er nauwelijks genoeg middelen en hebben mensen hierdoor het leven gelaten..

De gene die mij begeleide door het kamp was een man van 32 jaar, veel zelfstudie gedaan voor ICT en andere studie maar kon geen vaste baan vinden. Hij werkt nu op het cultureel centrum ,is te zwaar en depressief. Hij had een rol in de verdediging van het kamp tijdens de tweede intifada en vertelde tijdens de rondleiding hoe en waar er gevochten werd. Zijn broer en beste vriend zijn tijdens het thee drinken op het dak,doodgeschoten, een andere broer zit al jaren gevangen en zijn moeder stierf twee jaar geleden. Hoeveel kan een mens hebben om niet depressief te worden?Hij heeft meerdere pogingen gedaan om te vertrekken maar zonder succes, hij kon geen visum krijgen.Naar de begraafplaats gegaan waar zijn broer en vriend naast elkaar ,in een graf begraven liggen,tussen vele anderen.

Velen zeggen dat de tweede intifada pas na 2008 gestopt is en dat het op incidenten na,nu rustig is in het kamp. Een derde intifada, geweldsperiode kan men zeker niet aan., maar die zal dan ook gericht zijn tegen de eigen slecht functionerende overheid,daar velen zeer ontevreden zijn.Intifada is het opstaan van burgers tegen de bezetting en kan op allerlei manieren worden uitgevoerd.

Hij liet zien vanaf welk huis er werd geschoten,hoe men via de muren en daken van het ene naar het andere huis ging en waar zij zich hadden verscholen. Deze verhalen heb ik eerder gehoord toen ik drie jaar geleden hier in Nablus was. Hoe een man dood geschoten werd toen hij op het dak een schakel van zijn watertank omzetten. De militaire basis op de heuvels waarvan af het hele gebied in de gaten werd gehouden en waar vanaf gevuurd werd . Mijn gids iszeer gefrustreerd in het leven en wil graag vertrekken, vrijheid, kunnen ademhalen.Zijn werk doet hij met plezier en is trots op het resultaat.,maar hij wil meer.

Een Nederlandse groep medisch studenten organiseert al enkele jaren een zomerkamp voor de kinderen van het kamp, iedereen kijkt er naar uit en vind het geweldig. Ik zal eens contact met haar opnemen. http://www.facebook.com/ImstarInternship

Mijn gidsvroeg of mijn organisatie iets voor het kamp kon betekenen, misschien kijken of er meer jongerenorganisaties daar iets kunnen organiseren of banden aan gaan.

Het cultureel centrum zag er professioneel uit,toneelgroep, maken van films en video's, bibliotheek, maatschappelijk werk en computerlessen. Ook hebben zij daar een guesthouse en zijn bezig met een dakterras voor de gasten en internationale conferenties.

Ze hebben op het terrein ook een happy childhood centrum waar kinderen allerlei lessen kunnen krijgen en op een vierkante meter kunnen volleyballen. Toen ik daar was ,kregen zij lessen journalistiek.

Tja wat schrijf ik over de sfeer, de kinderen zijn zoals kinderen ,uitgelaten, nieuwsgierig en vrolijk. De volwassenen zijn wisselend heel nieuwsgierig, open of gesloten.Heel vaak word er uit een auto geroepen,'welkom' of jonge vrouwen kijken je lachend aan en begroeten je.

Toch als je met de mensen spreekt dan merk je veel frustratie en hoor je detraumatiche ervaringen.

Het oude centrum,Nablus is een van de oudste steden, is prachtig maar arm. In alle straatjes een hoop bedrijvigheid,markt over verschillende straten,buiten en binnen de gewelven. Ik werd aangesproken door een man en uitgenodigd voor thee met zijn familie. Vijf kinderen in de leeftijd van twee tot 12, leek de familie 'von Trap' wel, prachtige vrolijke kinderen. Zijn vrouw kwam uit TelAviv en was joods. Binnenkort wil hij naar Israël gaan verhuizen omdat hij daar meer mogelijkheden ziet. Hij doet iets met kleding, spijkerbroeken maken en verkopen. Van de huizen die hij in Nablus heeft, wil hij een hotel maken.Hij leeft in Israël en bouwt daar een huis en geniet van het leven,tja zo kan het ook of is het een droom die hij hardop verkondigd ?

Voor velen,vooral voor jongeren, is het leven, de wereld hier te klein, ze schreeuwen het haast uit van verlangen om vrij te zijn,vrij van Israël en de PA. Het is hier zo druk met auto's,taxi's in alle vormen en maten en weinig is geregeld.Geen verkeerspolitie die de scheurende automobilisten op de bon slingeren,voetgangers die overal lopen behalve op de stoep(als die er is en niet geblokkeerd is door afval of andere obstakels) Ik schrijf nu natuurlijk vanuit mijn gevoel voor veiligheid. Kinderen los in de auto en op de voorbank, zie al die kinderen voor me ,die bij heftig remmen door de voorruit vliegen.

Afval is zoals ik al eerder schreef een groot probleem,helaas hebben weinigen dit door, hebben niet door dat zij hun eigen milieu aan het verzieken zijn. Overal plastic tasjes,flesjes,blikjes,puin,huisraad,noem maar op.Voor al het afval is geen of geen goede oplossing,wordt vrijwel niet opgehaald en verwerkt,hopelijk wordt daar snel werk van gemaakt want het land is zo mooi. Het zou ook meer onder de aandacht van mensen en het onderwijs gebracht moeten worden. Voor al het afval is geen of geen goede oplossing. Ondanks dit is het een zeer boeiend land , met boeiende mensen die het zeer moeilijk hebben.

De organisatie waarbij ik mij had opgegeven voor het plukken van olijven, had bij het niet of een week later verschijnen van een andere groep, gevraagd of ik alle culturele centra in de buurt wilde bezoeken en als ik tips had om de hulpverlening te verbeteren, dan hoorde zij dat graag.Natuurlijk is dat een beetje vreemd, stel je voor dat er in Nederland ineens een Palestijn komt die allerlei tips heeft, iemand die zomaar even langs komt en nog tips of kritiek heeft ook. Een ongemakkelijke situatie voor mij, daar ik denk dat met een minimaal budget er meer plezier voor de kinderen gerealiseerd kan worden en met name voor de gehandicapte kinderen. Vandaag rustig aan gedaan, zelfs uitgeslapen na gisterenavond op het dak met anderen stiekem wijn te hebben gedronken.Alcohol is hier namelijk niet te krijgen,dit in tegenstelling tot Bethlehem,waar enkele vrouwen naar toe waren geweest en een fles wijn hadden mee genomen..

De laatste week is er weer van alles gebeurt,meerder boeren hebben van Israël, een vernietigingsorder gekregen voor waterputten en kassen (tuinbouw)en zijn gestopt met herstelwerkzaamheden aan de weg die voor de boeren van belang is.voor Toevallig wordt het project ,landbouw herstel, van het land van deze boeren, door Nederland gefinancierd. Daar gaat het ontwikkelingsgeld, zo in het water van de vernietigde waterputten.

Zal minister Uri Rosental,of de hardwerkende Nederlander die niet zo voor ontwikkelingssamenwerking is, hier herrie over gaan maken?

Tussen oost Jeruzalem en Bethlehem worden 2610 nieuwe huizen voor kolonisten gebouwd, hierdoor veranderen de grenzen tussen Palestina en Israël weer. De Palestijnen moeten Israël erkennen terwijl Israël zijn eigen grenzen niet wil aangeven en door gaat met het bouwen op Palestijns grondgebied. Gelukkig is mevrouw Aschton ,EU minister van buitenlandse zaken ,ongerust over deze nieuwe bouwplannen,daar zal het ook wel bij blijven. als je weet hoe dicht Jeruzalem en Bethlehem bij elkaar liggen, dan zal deze bouw, ernstige gevolgen gaan hebben voor de mensen in Bethlehem. Misschien een muur bouwen tussen beide steden?

Groet Jose

Qalgiliya

Hallo allemaal,

Vandaag een veel grappige dingen meegemaakt.Ik wilde naar Qalqiliya omdat daar de bezetting heel duidelijk zou zijn, de militaire bezetting en waar men veel demonstreert tegen de muur op Palestijns grondgebied. Met een taxibusjes op weg, via goed aangelegde wegen.Ben benieuwd wie de wegen heeft gesubsidieerd,want tussen Nablus en Qalqilya liggen 20 nederzettingen en die moeten toch goed bereikbaar zijn.USAID subsidieert vele wegen, voor het Palestijnse volk,namens het Amerikaanse volk of is het hier'voor de kolonisten?Langs de weg, hele stukken waar de Israëlische vlag wappert,prikkeldraad versperringen en uitkijktorens met Israëlische militairen. Langs de zijwegen zijn de nederzettingen met allemaal slagbomen en militaire bewaking .Hele stukken land zijn niet meer toegankelik voor Palestijnen.In het busje met een zeer aardige vrouw gesproken die naar een trouwfeest ging. Zij sprak prima Engels en werkte in de ICT in Nablus. Wat kunnen spontane gesprekken toch leuk zijn.

Tja wat doe je als vrijwel niemand Engels spreekt en je de weg niet kent, lopen en nog eens lopen.Daar het vrijdag was,waren er weinig winkels en of restaurants open,ik snakte naar koffie en ben bij een tentje,waar mannen genoten van een waterpijp, gaan vragen of het ook toegankelijk was voor vrouwen. Natuurlijk was ik welkom,scheelt als je niet Palestijns bent, en een koffie gedronken,helaas was er voor dames geen toilet. In een van de straten was er een bijeenkomst voor de honger stakende gevangenen,toespraken,pers en veel foto's van gevangenen. Ging weer lopen richting muur,althans,dat hoopte ik. Er stopte een volgeladen auto met vader en zoon er in, vader vroeg, (hij sprak wel engels) waar ik naar toe wilde. Ik kon mee rijden en de zoon ging op de volgeladen achterbank zitten en ik voorin. 'Dit is de muur, zal ik je weer terug brengen',vroeg de vader,ik stapte uit daar ik rond wilde kijken .

De muur bestaat hier uit een hoge panelen die meters hoog en breed zijn, van grauw grijs beton.Een deel is nog van rijen dik prikkeldraad,achter het prikkeldraad houden militairen de wacht zo ook in uitkijkposten.Een jongeman achtervolgde mij en probeerde uit te leggen dat het te gevaarlijk was om te dicht bij te komen.Met handen en voeten legde hij mij uit dat het land van zijn opa aan de andere kant van de muur lag en niet meer te bereiken was.Een man mengde zich in het gesprek en liet zien waar er huizen vernietigd waren, vernietigd omdat de muur dicht bij de huizen werd gebouwd. Met bezittingen van anderen gaat men niet echt respectvol om. hier.Een order een paar dagen of uren van te voren en je huis ligt in puin.Qalqilya is niet zo groot,heeft een eigen soort van checkpoint( begrijp niet waarom) en ook mooie huizen voor de beter gesitueerden. Op de terug weg van de muur naar het centrum,werd ik door een oudere man in een van de mooie huizen binnen op het terras gevraagd om thee te drinken.Twee broer en de vrouw van een van de broers zaten op het terras met een zoon te praten, de zoon was in de VS afgestudeerd als ingenieur maar zat nu in de landbouw, kunstmest voor het bedrijf Basf

Natuurlijk was de eerste vraag 'waar kom je vandaan'. Heel toevallig, zijn zoon ook in Nederland en wel in Den Haag, afgestudeerd aan de ISS en ik heb hem ook nog eens ontmoet. Heel toevallig allemaal. Heerlijke thee en zoetigheid gekregen en na enige tijd gepraat te hebben weer verder. Niet voordat ik gebruik had gemaakt van het toilet en de beneden etage had bewonderd,wat een pracht en praal allemaal. Vol trots liet de vrouw des huizes de kamers zien en nam mijn complimenten in ontvangst. Drie broers wonen naast elkaar,en wat andere familieleden achter hen.. De vader van de broers was tot 1965,20 jaar burgemeester geweest van Nablus en het land waar de huizen opgebouwd waren,was van hen. Men was wel veel land kwijt geraakt,zei hij,hoe en wanneer weet ik niet. De man, arts maar gepensioneerd,had het over de muur en wilde weten of de muur er overal zo uitzag.Hij vertelde dat hij heel pessimistisch is over de toekomst en niet weet hoe het verder zal gaan.

In het centrum liep ik tegen een bruiloft stoet aan, de bruidegom werd denk ik naar het huis van de bruid begeleid onder begeleiding van vele dansende en zingende mannen. Toestemming gevraagd om enkele foto's te maken en de bruidegom alvast gefeliciteerd.Op een afstand van de mannen stond een groep zingende en dansende vrouwen, waar ik ook een foto van mocht maken. Gelijk vele kinderen achter mij aan die allemaal op de foto wilden, de een nog serieuzer dan de ander. Met hen op gepaste afstand van de stoet wat mee staan dansen tot hilariteit en plezier van de kinderen, heel leuk allemaal. Daar het vrijdag was en de busjes onregelmatig reden,niet het risico genomen om naar Tulkarm te gaan.Tulkarm ligt op korte afstand van Qalqiliya en heeft veel problemen. Landbouwgrond wordt afgenomen, olijfbomen vernietigd en huizen vernield of staan op de nominatie om vernietigd te worden. Op de west Bank wat voor meer dan 60 % onder Israëlisch bestuur staat, zijn in 2011 al meer huizen vernietigd dan in 2010 en 2009 bij elkaar. Meer dan 300 Palestijns bezit is in de eerste maanden van 2011 vernietigd en 656 inclusief 351 kinderen verloren hun huis,5 keer zoveel als in de eerste maanden van vorig jaar.3.000 huizen staan op de lijst voor vernietiging inclusief 18 scholen. Wie zijn eigen huis zelf niet vernietigd,krijgt de rekening van de vernietiging door Israël. De UN, afdeling coördinatie van humanitaire zaken,heeft in juli een alarmerend rapport uitgebracht over de gedwongen verhuizingen van Palestijnen in zone C( onder Israëlisch bewind)

Toch blijft men zeggen dat Israël vrede wil en dat de Palestijnen zo gewelddadig zijn en Israël de zee in wil drijven.

Weer aangekomen in het centrum van Nablus bij de tent van de in hongerstaking zijnde gevangenenen een professor gesproken die zeer bekend blijkt te zijn, helaasheb ik mijn aantekeningen schrift in de taxi laten liggen en weet nu niets meer over hem.Hij vertelde dat hij zich kon herinneren dat zijn vader in 1943 naar Jaffa ging om met een joodse vriend zaden te ruilen .In 1944 kwam de vriend bij hen op bezoek om te vertellen dat hij naar het buitenland ging omdat hij vreesde dat er jaren van oorlog en geweld in het verschiet lagen. Zijn vader nam zijn opmerking niet serieus en lachte het weg. Hij heeft gelijk gehad, jaren van oorlog en geweld hebben plaats gevonden en het eind is nog niet inzicht.

Moet morgen toch terug om zijn gegevens op te halen.

Terwijl ik dit schrijf ,is het buiten een vreselijke herrie, volgens mij trouwt iedere ongehuwde inwoner vandaag en rijden ze al toeterend door de stad,het houdt maar niet op.

Morgen naar de oude stad, het grootste vluchtelingenkamp en de Samaritanen boven op de berg.

De boeren hebben trouwens in de omgeving van Nablus,ook waar ik heb geplukt, een verbod gekregen om te plukken.

http://www.maannews.net/eng/ViewDetails.aspx?ID=429172

tot de volgende keer,

Groet José

Mislukte olijfoogst

Hallo allemaal,

Weer een interessante dag mee gemaakt in Nablus, morgens vroeg naar het veld waar ik gisteren heb gewerkt. Naar het veld lopen is een hele klim door distelsoortige planten,keien en andere ongeregeldheden, In tegenstelling tot gisteren, was het heel heet en daardoor zwaar om zo'n stuk te lopen. In de verte kon ik op de hoogste heuvel een militair zien die de gehele omgeving in de gaten hield, ons/ mij dus ook. Ik was de enige niet Palestijn ,daar de anderen, andere bezigheden hadden. Ik kwam aan en de familie was bezig om het ontbijt te bereiden,heerlijk verse tomaten,paprika,eieren prut met zelf gemaakt brood.Dit alles op een houtsvuurtje in de openlucht, wat wil je nog meer?

Tijdens de thee kwam er een politie wagen aangereden die stopte om te praten,alles ging in het Arabisch,politie was van de Negev en waren Bedoeinen. Moet je je voorstellen dat de Bedoeinen bedreigd worden met de ontruiming van hun gebied, meerdere malen bezittingen zijn vernield en hun dorpen niet erkend worden. Deze politie kwam om mij te laten vertrekken omdat ik geen Palestijnse ben en het gebied alleen voor de landeigenaar toegankelijk is. De familie stond te discucieren en ik ging een kijkje nemen en vroeg wat er gaande was, ik moest dus vertrekken. Na een korte discussie vroeg de politieagent ,waarvan de jeugdpuistjes nog zichtbaar waren, wil je het op de softe of harde manier?

De jongeman met wie ik naar het veld was gelopen zei dat ik mee komen,ze wilden namelijk het leger bellen om mij te arresteren.Nou vind ik dat in Nederland niet erg, maar wel in Israël. De softe manier had toch mijn voorkeur, geen olijf aangeraakt, heerlijk ontbeten ,niet gearresteerd en flink gesport,dat noem ik nog eens een constructieve ochtend.

Naar het huis van een van de families gegaan om daar koffie te drinken,grappig om te zien hoeveel katten zij hadden rondlopen die allemaal goed verzorgd werden. De moeder van een van de boeren kwam zelfs met drie kitten s aan,kitten s van misschien 7 dagen oud.De volwassen katten volgde haar overal naar toe en ze vertelde dat ze net had gehuild omdat er een hond was doodgereden, zo zieligzei ze.

Met alle vriendelijkheid kreeg ik drie zoenen en ging ik weer op weg naar het sociaal centrum.Daar heb ik weer een bezoek gebracht aan het centrum voor gehandicapte kinderen,wat erg veel indruk op mij heeft gemaakt. Van licht tot zeer zwaar gehandicapte kinderen zaten daar buiten op de bus te wachten om naar huis gebracht te worden.Op de binnenplaats was een overdekking aanwezig waar de kinderen al dan niet onder zaten. Een meisje kwam gelijk naar mij toe en ging tussen mijn benen staan. Zij was zo groot als een meisje van 7 maar al 17 jaar, haar waar je door heen kon kijken(alsof zij een chemokuur had ondergaan) en sprak onverstaanbaar.Kinderen die alleen maar kreten konden uitbrengen,een zeer assertief meisje met het syndroom van Down, zij regelde alles en deelde af en toe een klap uit, een meisje van een jaar of 15 met een mooie ketting en kapsel, maar duidelijk geestelijk gehandicapt, zij gaf iedereen steeds een slok water en als dat niet snel genoeg ging,ging ze naar de volgende.Zij wilde op de foto en ging er als een model voor zitten,met haar meerdere foto's gemaakt waarbij zij de foto's maakte.Een meisje wat in een auto stoeltje zat waar ze veel te groot voor was,zij was zeer zwaar gehandicapt,haar tong stak de hele tijd uit haar mond en de vliegen vlogen en zaten overal om en op haar gezicht. Twee oudere kinderen zaten in een rolstoel. Alle kinderen moesten in het busje naar huis gebracht worden, het meisje met het syndroom van Down deed alle veiligheidsriemen die nog aanwezig waren om een of meerder kinderen.Sommige kinderen vielen over elkaar heen of vielen in slaap. Men had mij gevraagd of ik met de chauffeur en de begeleider mee wilde gaan.Het heeft meer dan een uur gekost om de kinderen thuis te brengen, wat een onderneming was dat. In Nederland zou dit niet mogelijk zijn,hier is alles beter dan niets(helaas)Het is makkelijk om kritiek te leveren meteen Nederlandse bril,om hier met de weinige middelen goede zorg te geven is heel anders.Hoe moet het straks gaan als alle hulpgelden van o.a. Amerika(USAID) stoppen?

Toch komen de methodes die ik samen met mijn team gebruiken en die weinig geld kosten, ook hier goed van pas. een leraar van een basisschooldie zeer betrokken bij zijn leerlingenis, en wil ,omdat hij ziet dat de kinderen zo blij zijn als ze naar huis mogen, zijn manier van lesgeven gaan evalueren . Voor de regering zijn 3 vakken zeer belangrijk,rekenen,taal en geschiedenis.Als hij sport lessen geeft of drama,dan zijn de kinderen heel enthousiast, in Nederland denk ik ook ,maar hier is het allemaal nog schoolser.

Na de rit met de kinderen naar een ander centrum geweest waar ze bijlessen willen geven aan studenten van het voortgezet onderwijs en leerlingen aan de universiteit. Ook wil men een dansschool starten voor volksdans en ballet, niet voor de meest moderne dansen daar dat voor problemen met of binnen de gemeenschap zou zorgen, tja alles op een veilige manier die goed is voor de betrokkenen, nu nog sponsors vinden. Aan het begin van de avond was er een kleine demonstratie voor de in hongerstaking zijnde gevangenen. Mensen zijn erg onrustig ivm de vrijlating van de meer dan 1000 gevangenen tegen 1 Israëlische militair. Wie komen er vrij, mijn man,vrouw,kind, vader,moeder,broer,zus,neef,nicht,opa of oma?

Wie gaat er gedwongen naar het buitenland of Gaza en hoe is hun conditie?

Laten ze de mensen vrij die toch al snel vrij zouden komen, korte straf uit moesten zitten en hoe snel is het aantal gevangenen weer terug bij het aantal voor de vrijlating?

In een voor ons prehistorische wasmachine mijn kleding gewassen en opzoek gegaan naar muggenspul,helaas niet gevonden,jammer want ik word lek geprik

Genoeg voor nu, ik vermaak mij nog prima maar weet dat na het weekeind het snel zal gaan en ik zo weer thuis ben,

Groet José

olijven plukken

Hallo allemaal,

Gisteren is er een Belgisch vrouw gekomen voor een dagje en met haar heb ik Pizza gegeten.In Nablus,in de wijk waar ik zit komen steeds meer luxe winkels en restaurants voor de rijkere bevolking maar ik kan niet zeggen dat die winkels of restaurants druk bezocht worden. Ook worden er steeds meer duurdere huizen gebouwd, voor wie weet ik niet.

Vandaag voor het eerst geplukt met twee families en drie vrijwilligers. Er zouden meerdere vrijwilligers komen maar die zijn er nog steeds niet. Tot ver achter op het land hebben wij geplukt, gelukkig was het bewolkt en daardoor niet zo zwaar. Wel waren de bomen heel droog en de olijven nog aan de kleine kant. De boeren moeten steeds toestemming vragen om hun land op te kunnen en kunnen aangevallen worden door kolonisten, pas nog kregen ze 1 minuut de tijd om te vertrekken anders zou er geschoten worden,zonder olijven en ezel zijn ze snel weggegaan en alles werd door de kolonisten mee genomen, zelfs de ezel.De ezel hebben zij terug kunnen krijgen maar niet hun olijven. Vandaag kwam het leger 3 keer langs om te vragen of alles goed ging en of wij iets nodig hadden, iedereen was zeer argwanend en op zijn hoede.

Een van de mannen sprak Hebreeuws,dit had hij in de gevangenis geleerd waar hij jaren heeft gezeten en kon daardoor met hen communiceren.

De familie was heel aardig en een van de mannen zorgde voor de maaltijd en koffie/thee wat hij op een vuurtje maakte.

Rond 14.00 uur kwam het leger weer terug om te zeggen dat hun dienst erop zat en dat de kolonisten terug kwamen van hun werk en zij de veiligheid niet konden garanderen,dus alles opgeruimd en ingepakt,De nederzettingen kon je vanaf het land zien liggen op de heuvels met daarnaast een fabriek die zijn afvalwater loost op het land van de boeren.Hier ondervinden zij veel last van, stank en het doodgaan van olijfbomen.Onderweg naar het dorp waren nog mensen aan het plukken maar misschien waren zij te ver van de nederzettingen,waardoor zij niet lastig gevallen zullen worden,morgen hoor ik wel hoe het met hen is vergaan.Ik vroeg aan een van de plukkers of zij bang waren voor de soldaten,natuurlijk zijn ze bang maar ze zijn al zoveel gewend ,zoveel tanks,helikopters,wapens en kogels,dat ze nergens meer van opkijken.In het dorp op de taxi gewacht, die ons morgens had gebracht. Ook hij had jaren in de gevangenis gezeten en sprak Hebreeuws en goed engels. Hij bracht ons weer naar het sociaal centrum waar het zoals altijd druk was. Kinderen die een buitenlandse taal leerden, judo lessen kregen en computerles. Veel jongeren zijn daar ook aanwezig om elkaar te ontmoeten en voor de kleintjes ,de enige ruime ,veilige plek, zonder verkeer, met een voetbal plek. De oudere jongeren waren met de twee jongere vrijwilligsters aan het volksdansen,iets wat hen heel goed afging.We hebben een kijkje genomen in een centrum voor gehandicapte kinderen,een centrum wat bij ons niet door de inspectie zou komen. Vrij donker en klein met weinig uitdagende middelen die de kinderen zouden moeten prikkelen.Overal waren er muur tekeningen van sprookjes of dieren,iets wat het in ieder geval nog wat gezellig maakte. Ook hier werken ze met vrijwilligers en ook hier hebben ze te kampen met te kort aan geld. Vanuit een deel van Nablus komen er zo'n 200 kinderen naar het kamp die meer of minder gehandicapt zijn. Kleine ruimtes met enkele tafeltjes,oud speelgoed en wat rollen waar kinderen over kunnen rollen om hun spieren te versterken. Kinderen leren er ook schrijven of lezen, voor zover dat mogelijk is .De meeste kinderen hebben een zuurstof gebrek tijdens de bevalling opgelopen.In het centrum weert een fysiotherapeute ,heeft een kleine ruimte met een halve behandeltafel en wat massage materiaal. Jammer om te zien dat de gezondheidszorg zo slecht is en dat er te weinig ziekenhuizen of klinieken zijn. Zou graag veel educatief materiaal willen verzamelen en duurzaam speelgoed ipv het spul wat ik hier heb gezien. Wie weet is het mogelijk omdat te organiseren ,wie een idee heeft, ik hoor het graag.

Het Belgische meisje ,verbonden aan een Palestijnse organisatie in België ,met banden met organisaties en instellingen in Palestina, is weer weg.Ik hou contact met haar en zal vragen naar haar afstudeeronderwerp. Zij vertelde over haar bezoek aan Nabi Saleh,een dorp waar het elke vrijdag hel is. Sinds de kolonisten vele olijfbomen hebben vernield en de watervoorziening van het dorp in gebruik hebben genomen.Het geweldloze verzet wordt hen niet in dank afgenomen, verschillende soorten traangas,stinkend water,geluidsbommen en rubber kogels zijn het antwoord. Na 5 minuten lopen is het al raak en de traangasbommen of granaten worden op korte afstand en in grote getalen op de demonstranten afgevuurd. De leider van het geweldloos verzet zit sinds kort gevangen. Het leger heeft jongeren nachts(11 jarigen)opgepakt en hen zolang onderdrukt en verhoord dat zij hebben verklaard dat hij de jongeren dwong om stenen te gooien. Zijn vrouw is al meerder malen gearresteerd en mishandeld en zijn zoon gewond geraakt bij de protesten.Hij is gevlucht naar een andere plek,toen hij hoorde dat kinderen tegen hem hadden moeten getuigen.Wat wil je als je weet wat je te wachten staat in de gevangenis.Tijdens de tweede intifada heeft hij jaren vast gezeten en is hij ernstig mishandeld. Hij werd opgehangen aan het plafond,men heeft hem laten vallen, met een drie maanden durende coma als gevolg. Toen hij zijn vrouw in het geheim wilde bezoeken, is hij opgepakt. Een neef is ook gearresteerd en heeft voor het vreedzame verzet 1 1/2 jaar gekregen. Het huis van de familie staat op de lijst om vernietigd te worden. een zus van Bassem Tamimi is in 1993 vermoord door en Israëlische soldaat toen zij naar de rechtszaak van haar zoon ging, hoeveel kan een mens verdragen?

Lees een interview met haar en je zult lezen dat zij niet vervuld is met haat of wraak,alleen gerechtigheid.

http://openshuhadastreet.org/?p=1541

http://palsolidarity.org/2011/10/Israëli-military-fires-canisters-straight-at-protesters-in-nabi-saleh/

Kinderen worden in het midden van de nacht wakker gemaakt en gefotografeerd,52% van de kinderen die werden gearresteerd,werden dat tussen middernacht en 05.00 uur.

Het proces tegen Bassem Tamimi,met als getuigen een 14 jarige jongen, die op illegale wijze gemarteld en verhoord is..

Zelfs de EU is bezorgd over de veroordeling van Bassem Tamimi, dat wil wat zeggen daar men het steeds heeft over de ene Israëlische militair in Gaza.

Elke vrijdag verandert het dorp in een militaire zone en wordt het vrijwel de gehele dag afgesloten.

Toch gaan er steeds meer mensen daar naar toe om te protesteren en filmen zij wat er gaande is voor B'Tselem

De demonstraties zouden volgens de aanklacht illegaal zijn, het in gebruik nemen van een waterput en het vernielen van olijfbomen door illegale kolonisten schijnt legaal te zijn.

Ik zou graag het dorp(enkele honderden inwoners)willen zien,gaan demonstreren met de kans om gewond te raken of zo pislink te worden, dat durf ik niet aan.

Dit zijn verhalen die je overal kunt horen,sommige erger,sommige minder erg maar erg genoeg om op zijn minst als Nederland ve eeuwige steun en onvoorwaardelijke steun eens te evalueren, nu kan het nog,straks is het te laat.

Voor nu weer,oogjes dicht en snaveltjes toe

groet José

Vluchtelingenkamp

Daar ben ik weer,

Vanmiddag een rondleiding gekregen door het vluchtelingenkamp.Er zijn hier 4 vluchtelingenkampen

1 New Askar, 1 vierkante km met 6000 inwoners,

2 Old Asker, 1.5 vierkante km met 15.000 inwoners,

3 Balada, 2 vierkante km 26.000 inwoners,

4 Aleen,1 vierkante km 6000 inwoners.

Ik heb vandaag een rondleiding gehad door het kamp en de crèche van het kamp bezocht.

Zal beginnen met het kamp, via smalle en bredere wegen kun je rondlopen en zie je vele kinderen die je allemaal begroeten in het Engels.

Vanaf de rand van het kamp kijk je over de vlakte naar de heuveltoppen waar de nederzettingen zijn gebouwd.Het is niemand toegestaan om ook maar in de buurt van de nederzettingen te komen. Boeren die hun land hebben beneden in het dal,worden met de regelmaat van de klok aangevallen en met stenen bekogeld. Op de heuvels zie je de militaire posten die alles in de gaten houden en reageren als zij dat nodig vinden.Men is hier nog steeds vol van de tweede intifada waar velen gewond zijn geraakt en 20 mensen zijn gedood. Men kon de doden toen niet begraven en het plekje wat slecht zichtbaar was voor de militairen,binnenplaatsje naast een crech, is toen gebruikt om 6 doden te begraven. Zes willekeurige mensen , een stond voor het raam te kijken,kogel door het hoofd,andere deed de voordeur open,kogel door het hoofd en de volgende zijn door een granaat in het huis gedood.

De gewonden zouden in overleg met het Rode kruis naar een Palestijns ziekenhuis worden gebracht, zonder gearresteerd te worden, geloof zelfs met tussenkomst van de regering van Noorwegen.

Na het verlaten van het kamp zijn alle gewonden in de ambulances gearresteerd. Tien jaar later en men is er nog helemaal vol van. Men vertelde dat ze s nachts alleen maar tanks,vliegtuigen en schoten hoorden, zo erg dat men niet kon slapen als het stil was en sommigen zelfs het geluid van tanks en wapens opnam, om te kunnen slapen.

In het kamp is een prive kliniek die de mensen voor weinig wilde behandelen Israël stond dit niet toe en beveel de om de kliniek te sluiten.Er staat nu een groot stuk ijzer voor en als het leger toch ziet dat het opengaat, dan zal men het vernietigen,men zou banden hebben met Hamas

!Er is een arts van de UNWRA ,hij is er dagelijks voor een paar uurtjes en heeft de zorg voor 6000 mensen. Er is een tekort aan medicijnen en behandelruimtes of mogelijkheden.Dit zal nog erger worden daar de VS alle hulpgelden wil bevriezen.

Cynisch zijn de borden van USAID met de tekst'van het Amerikaanse volk,voor het Palestijnse volk'. Schrijnend daar men wel bunker busters aan Israël heeft verkocht,bommen die alles vernietigen,ook levens van het Palestijnse volk.

Rondom Nablus zijn verschillende checkpoint die het leven van de Palestijnen kunnen bepalen, een telefoontje en niemand kan er meer in of uit.

Op de crèche waar ik een kijkje heb kunnen nemen,waren drie groepen ,twee van 28 kinderen en een van 15 kinderen. In elke groep zitten kinderen met een of meerdere handicaps. Kunnen niet praten,lopen of zien,vaak als gevolg van een slechte zwangerschapszorg of te kort aan zuurstof tijdens de bevalling. De kinderen worden ,voor zover zij buiten het kamp wonen,met een busje gehaald en gebracht. Hoe krijg je veertig kinderen in een busje met allen maar 8 zitplaatsen?

Voor het kamp is het moeilijk om fondsen te krijgen daar de UNWRA het kamp niet als vluchtelingenkamp wil erkennen terwijl het korte tijd na het oude Askerkamp is gebouwd in 1967.

Een financieel en politieke beslissing die gevolgen heeft voor de inwoners van het kamp.Er is weinig tot geen geld om het vuilnis op te halen, waardoor je overal langs de kant van het kamp afval ziet.

Na het bezoek aan het kamp naar de tenten actie in het centrum gegaan,hier is men solidair met de in hongerstaking zijnde gevangenen.er was daar een joodse Canadees die zich al jaren inzet voor de Palestijnen en zijn eigen weblog bij houdt. In Canada heeft men zijn leven zuur gemaakt, hij kon niet afstuderen en de rechtszaak tegen de universiteit loopt nog steeds.

Hij wil dat ik zijn website onder de aandacht breng in Nederland

http://nl.justin.tv/eibieman/video's

youtube:eiberman

Zijn organisatie is'Alliance of concerned jewish Canadians,Jews and Arabs united,Israël'swrongs must be righted. Zijn naam is Abraham Weizfeld.

In de tent waren veel vrouwen en mannen die deelnamen aan de solidariteitsactie en morgen is er een grote staking en demonstraties uit solidariteit.

In Ofer een militaire gevangenis,waar vele gevangenen zitten,is een demonstratie geëindigd in een traangas regen op vreedzame demonstranten.

Ook vandaag gesproken over een 1 of 2 staten oplossing,maar mensen die ik heb gesproken willen 1 staat met naleving van dezelfde wetten voor iedereen.

Voor velen is het leven in de grote kampen gelijk aan het leven in een gevangenis, weinig privacy,geluidsoverlast en conservatisme. Iedereen houdt iedereen in de gaten met alle gevolgen van dien.Sommige zeggen zelfs, we leven onder drie bezettingen, Israël,PA en het kamp.

Vooruitgang kan er alleen maar komen als de bezetting stopt.

Voor nu dit bericht van een deel van de dag, nog even mijn thee opdrinken en dan slapen. Om 7.30 uur word ik opgehaald om te gaan plukken,

groet Jose