Hallo allemaal,

Vandaag een veel grappige dingen meegemaakt.Ik wilde naar Qalqiliya omdat daar de bezetting heel duidelijk zou zijn, de militaire bezetting en waar men veel demonstreert tegen de muur op Palestijns grondgebied. Met een taxibusjes op weg, via goed aangelegde wegen.Ben benieuwd wie de wegen heeft gesubsidieerd,want tussen Nablus en Qalqilya liggen 20 nederzettingen en die moeten toch goed bereikbaar zijn.USAID subsidieert vele wegen, voor het Palestijnse volk,namens het Amerikaanse volk of is het hier'voor de kolonisten?Langs de weg, hele stukken waar de Israëlische vlag wappert,prikkeldraad versperringen en uitkijktorens met Israëlische militairen. Langs de zijwegen zijn de nederzettingen met allemaal slagbomen en militaire bewaking .Hele stukken land zijn niet meer toegankelik voor Palestijnen.In het busje met een zeer aardige vrouw gesproken die naar een trouwfeest ging. Zij sprak prima Engels en werkte in de ICT in Nablus. Wat kunnen spontane gesprekken toch leuk zijn.

Tja wat doe je als vrijwel niemand Engels spreekt en je de weg niet kent, lopen en nog eens lopen.Daar het vrijdag was,waren er weinig winkels en of restaurants open,ik snakte naar koffie en ben bij een tentje,waar mannen genoten van een waterpijp, gaan vragen of het ook toegankelijk was voor vrouwen. Natuurlijk was ik welkom,scheelt als je niet Palestijns bent, en een koffie gedronken,helaas was er voor dames geen toilet. In een van de straten was er een bijeenkomst voor de honger stakende gevangenen,toespraken,pers en veel foto's van gevangenen. Ging weer lopen richting muur,althans,dat hoopte ik. Er stopte een volgeladen auto met vader en zoon er in, vader vroeg, (hij sprak wel engels) waar ik naar toe wilde. Ik kon mee rijden en de zoon ging op de volgeladen achterbank zitten en ik voorin. 'Dit is de muur, zal ik je weer terug brengen',vroeg de vader,ik stapte uit daar ik rond wilde kijken .

De muur bestaat hier uit een hoge panelen die meters hoog en breed zijn, van grauw grijs beton.Een deel is nog van rijen dik prikkeldraad,achter het prikkeldraad houden militairen de wacht zo ook in uitkijkposten.Een jongeman achtervolgde mij en probeerde uit te leggen dat het te gevaarlijk was om te dicht bij te komen.Met handen en voeten legde hij mij uit dat het land van zijn opa aan de andere kant van de muur lag en niet meer te bereiken was.Een man mengde zich in het gesprek en liet zien waar er huizen vernietigd waren, vernietigd omdat de muur dicht bij de huizen werd gebouwd. Met bezittingen van anderen gaat men niet echt respectvol om. hier.Een order een paar dagen of uren van te voren en je huis ligt in puin.Qalqilya is niet zo groot,heeft een eigen soort van checkpoint( begrijp niet waarom) en ook mooie huizen voor de beter gesitueerden. Op de terug weg van de muur naar het centrum,werd ik door een oudere man in een van de mooie huizen binnen op het terras gevraagd om thee te drinken.Twee broer en de vrouw van een van de broers zaten op het terras met een zoon te praten, de zoon was in de VS afgestudeerd als ingenieur maar zat nu in de landbouw, kunstmest voor het bedrijf Basf

Natuurlijk was de eerste vraag 'waar kom je vandaan'. Heel toevallig, zijn zoon ook in Nederland en wel in Den Haag, afgestudeerd aan de ISS en ik heb hem ook nog eens ontmoet. Heel toevallig allemaal. Heerlijke thee en zoetigheid gekregen en na enige tijd gepraat te hebben weer verder. Niet voordat ik gebruik had gemaakt van het toilet en de beneden etage had bewonderd,wat een pracht en praal allemaal. Vol trots liet de vrouw des huizes de kamers zien en nam mijn complimenten in ontvangst. Drie broers wonen naast elkaar,en wat andere familieleden achter hen.. De vader van de broers was tot 1965,20 jaar burgemeester geweest van Nablus en het land waar de huizen opgebouwd waren,was van hen. Men was wel veel land kwijt geraakt,zei hij,hoe en wanneer weet ik niet. De man, arts maar gepensioneerd,had het over de muur en wilde weten of de muur er overal zo uitzag.Hij vertelde dat hij heel pessimistisch is over de toekomst en niet weet hoe het verder zal gaan.

In het centrum liep ik tegen een bruiloft stoet aan, de bruidegom werd denk ik naar het huis van de bruid begeleid onder begeleiding van vele dansende en zingende mannen. Toestemming gevraagd om enkele foto's te maken en de bruidegom alvast gefeliciteerd.Op een afstand van de mannen stond een groep zingende en dansende vrouwen, waar ik ook een foto van mocht maken. Gelijk vele kinderen achter mij aan die allemaal op de foto wilden, de een nog serieuzer dan de ander. Met hen op gepaste afstand van de stoet wat mee staan dansen tot hilariteit en plezier van de kinderen, heel leuk allemaal. Daar het vrijdag was en de busjes onregelmatig reden,niet het risico genomen om naar Tulkarm te gaan.Tulkarm ligt op korte afstand van Qalqiliya en heeft veel problemen. Landbouwgrond wordt afgenomen, olijfbomen vernietigd en huizen vernield of staan op de nominatie om vernietigd te worden. Op de west Bank wat voor meer dan 60 % onder Israëlisch bestuur staat, zijn in 2011 al meer huizen vernietigd dan in 2010 en 2009 bij elkaar. Meer dan 300 Palestijns bezit is in de eerste maanden van 2011 vernietigd en 656 inclusief 351 kinderen verloren hun huis,5 keer zoveel als in de eerste maanden van vorig jaar.3.000 huizen staan op de lijst voor vernietiging inclusief 18 scholen. Wie zijn eigen huis zelf niet vernietigd,krijgt de rekening van de vernietiging door Israël. De UN, afdeling coördinatie van humanitaire zaken,heeft in juli een alarmerend rapport uitgebracht over de gedwongen verhuizingen van Palestijnen in zone C( onder Israëlisch bewind)

Toch blijft men zeggen dat Israël vrede wil en dat de Palestijnen zo gewelddadig zijn en Israël de zee in wil drijven.

Weer aangekomen in het centrum van Nablus bij de tent van de in hongerstaking zijnde gevangenenen een professor gesproken die zeer bekend blijkt te zijn, helaasheb ik mijn aantekeningen schrift in de taxi laten liggen en weet nu niets meer over hem.Hij vertelde dat hij zich kon herinneren dat zijn vader in 1943 naar Jaffa ging om met een joodse vriend zaden te ruilen .In 1944 kwam de vriend bij hen op bezoek om te vertellen dat hij naar het buitenland ging omdat hij vreesde dat er jaren van oorlog en geweld in het verschiet lagen. Zijn vader nam zijn opmerking niet serieus en lachte het weg. Hij heeft gelijk gehad, jaren van oorlog en geweld hebben plaats gevonden en het eind is nog niet inzicht.

Moet morgen toch terug om zijn gegevens op te halen.

Terwijl ik dit schrijf ,is het buiten een vreselijke herrie, volgens mij trouwt iedere ongehuwde inwoner vandaag en rijden ze al toeterend door de stad,het houdt maar niet op.

Morgen naar de oude stad, het grootste vluchtelingenkamp en de Samaritanen boven op de berg.

De boeren hebben trouwens in de omgeving van Nablus,ook waar ik heb geplukt, een verbod gekregen om te plukken.

http://www.maannews.net/eng/ViewDetails.aspx?ID=429172

tot de volgende keer,

Groet José