Israëlisch muur versus Berlijnse muur.
In heel de wereld is aandacht voor de sloop van de Berlijnse muur en de eenwording van Duitsland. Kaarsen werden opgestoken voor een ieder die naar vrijheid zocht en in die zoektocht is gedood. Staande ovatie kreeg voormalig leider van de Sovjet-Unie, Michail Gorbatsjov van de voorzitter van het Europees parlement de Duitse sociaaldemocraat Martin Schulz en andere aanwezigen. Bondskanselier Angela Merkel sprak van een boodschap voor de wereld: 'Dromen kunnen bewaarheid worden.' Zij noemde de gruwelijkheden in Irak, Syrië en Oekraïne maar vergat andere landen zoals Israël. Beelden over het graven van tunnels van Oost naar West en andersom gaan de wereld over, het communisme wordt gezien als een donkere periode voor vele landen en hun inwoners. Bedenk eens hoe de muur op Palestijns grondgebied gebouwd is, hoe dit het leven van velen onleefbaar maken, hoe zij zijn verworden tot gevangenen zonder rechten en hoe het leven in Gaza is waar dezelfde tunnels worden gebouwd om te zoeken naar vrijheid. Geen enkele vrijheid gaat gepaard zonder slachtoffers, niet in Berlijn en niet in Palestina/Israel. Muren behoren afgebroken te worden, Palestijnen hebben net zoals de Oost Berlijners het recht om vrij te reizen, burgerrechten, vrij recht om zich waar dan ook te kunnen vestigen en vooral op veiligheid.
Het maakt mij boos en vindt dat de aandacht ook op deze muur en deze onderdrukker gericht moet worden. In tegenstelling tot afwijzing van onderdrukking en de muur, koopt Israël van de zelfde bondskanselier Angela Merkel, onderzeeërs die kernkoppen kunnen afschieten zonder naar de oppervlakte te hoeven komen. http://www.volkskrant.nl/dossier-archief/israel-voegt-kernwapens-toe-aan-duitse-onderzeeer~a3265373/ In 2017 worden onderzeeër 5 en 6 geleverd en Duistland betaalt 1/3 van de miljardenopdracht als 'Wiedergutmachung' voor het leed wat de joden is aangedaan in WO2.
Wordt er in het Europees parlement met dubbele maten gemeten en is men bang om stelling te nemen tegen Israël?
Ook in Palestina hebben mensen massaal geprotesteerd tegen de muur maar voor hen zullen er geen kaarsen opgestoken worden. Men wil een wet aannemen dat een ieder die stenen gooit tegen de muur of onderdrukking 10 jaar gevangenis kan krijgen en als men schade heeft toegebracht kan men 20 jaar straf krijgen. De zoektocht naar vrijheid en gerechtigheid wordt zwaar bestraft en met harde hand neergeslagen. Een ziekenhuis is bestookt met traangas en stinkend water en militairen hebben een patient meegenomen die verdacht wordt van het gooien met stenen.
De strijd voor vrijheid kan betekenen dat je vanuit Jeruzalem naar Gaza wordt gedeporteerd of je staatsburgerschap wordt afgenomen. Dit geldt natuurlijk niet voor kolonisten die wel alle vrijheid om zich waar dan ook in Palestina/Israel te mogen vestigen, vernielingen mogen aanrichten, Palestijnen kunnen aanrijden en daar geen straf voor krijgen, zij staan boven elke wet, of ze nou uit Amerika komen of uit Rusland, voor hen gelden andere wetten.
Palestijnen lijken wel bezoekers aan hun eigen land.
De laatste dag in Jeruzalem heeft heel duidelijk gemaakt hoe de situatie in Palestina/Israel is. Heel vroeg waren diverse ingangen tot de oude stad afgesloten door vele militairen en speciale troepen. Wegen waren afgesloten om te voorkomen dat de moslims naar de tempelberg gingen om te bidden. Bussen vanuit het land werden tegen gehouden en terug gestuurd. In Palestina vonden overal demonstraties plaats. Ik zag een fotograaf en vroeg hem naar zijn werk, hij was een inwoner van de oude stad en fotografeerde de situatie. Hij nam mij mee naar de oude stad waar het rustig was. Uren hebben wij in zijn winkeltje gepraat over zijn werk als journalist en fotograaf. Over zijn verblijf in Engeland en zijn tentoonstellingen die hij daar heeft gehouden over de bezetting van Palestina door de Britten. Zijn perskaart is niet vernieuwd door Israël en de PA. Te kritisch voor beide partijen daar hij ook de corruptie van de PA aan de kaak stelde en zeer kritische stukken schreef. Na een tijdje dachten wij schoten te horen en zijn gaan kijken, overal was het rustig en de militairen leken zich terug te trekken. De oudere Palestijn ging weer aan het werk en ik vervolgde mijn weg door de stad. Aan het eind van de middag werd het bal in de stad en de omringende wijken. Er werd geschoten met traangasgranaten, rubber kogels en stinkend water werd ingezet tegen demonstranten en hun huizen. Op het zelfde moment liepen honderden joodse gelovigen rustig naar de klaagmuur op te bidden, er leek niets aan de hand, vrijwel niemand keek verontrust door het wapengekletter. De werknemers van de Palestijnse winkeltjes hadden ondertussen al ongeruste telefoontjes van huis gekregen over de vrouwen die met de kinderen naar veilige wijken probeerde te komen. Dit geweld heeft tot midden in de nacht geduurd. Op een gegeven moment werd ik toch wel heel nieuwsgierig en heb mij zo aangekleed dat ik bij twijfel of gevaar gelijk kon wegrennen. Rugzakje mee i.p.v. handtas en wijde broek verwisseld voor een strakkere broek die niet in de weg zou zitten bij het rennen. Langs de verschillende ingangen van het grote complex gelopen en rook het traangas en het stinkende water. Het leek rustig, heel rustig en vervolgde mijn weg. Op een gegeven moment toch maar een ingang in gelopen daar ik anders wel heel ver moest lopen en het al flink donker was. Ik was beland in de moslim wijk waar alles donker en leeg was. Leeg op enkele voorbijgangers en vele speciale troepen met rijen traangas op hun uniform, klaar voor gebruik. In het donker kon ik mij absoluut niet oriënteren en heb een paar keer de weg gevraagd naar mijn hostel. Een oudere man zei mijn kant op te moeten en liep met mij mee. Tijdens het lopen heb ik zijn hele levensverhaal aangehoord en het verhaal over zijn woonplaats. Hij zei in Silwan te wonen waar christenen, moslims en joden vriendschappelijk naast elkaar wonen. In welk Silwan woonde hij, Silwan in Argentinië of een of ander, ander land? Op het moment dat hij dit zei werd er heftig gevochten in de wijk en waren er flink wat gewonden gevallen. In een andere wijk waren 30 gewonden en 4 getroffen door rubberen kogels in het hoofd. Al deze protesten hebben te maken met o.a. de oorlog in Gaza, het doden van Palestijnen zonder proces en het betreden van de Al-Aqsa moskee. Onder begeleiding van het leger betreden extreem rechtse kolonisten de moskee. Militairen die met schoenen de heilige plek betreden, heilige boeken beschadigen en traangas in de moskee afschieten, dit alleen om de kolonisten tot dienst te zijn. Volgens de kranten zouden Palestijnen met vuurwerk en stenen zijn gaan gooien. Hoe dat mogelijk is weet ik niet, politie wist dat de extremisten kwamen en zouden natuurlijk de Palestijnen controleren. Een Palestijn is toen op een groepje burgers ingereden en bij het uitstappen dood geschoten i.p.v. gearresteerd. De protesten die op de gehele gebeurtenissen volgden werden met veel geweld beantwoord. Ik vergeet te melden dat er een aanslag is geweest op een extreem rechtse kolonist die het beheer over de tempelberg en de moskee in Israëlisch handen wil hebben. Stel je voor de moslims het beheer over het Vaticaan en al hun kerken willen hebben, de christenen en vele anderen zouden des duivels zijn en alle middelen inzetten om dit te voorkomen. Stel je voor dat een moslimorganisatie de gebedsdiensten zou beperken voor mannen onder een bepaalde leeftijd of helemaal verbieden, ja stel het je maar voor hoe Geert Wilders en zijn vrienden zouden reageren.http://abu-pessoptimist.blogspot.nl/2014/11/nieuwe-rellen-op-de-tempelberg-door.html
Ik vergeet dat ik aan het schrijven was over mijn wandeltocht, aan het eind van de tocht kwamen militairen hard voorbij gerend en vrij snel volgde schoten. Ik was op plaats van bestemming en ben weer gaan zitten bij het beroemde koffietentje om het laatste nieuws te horen. Een man kwam bij mij aan het tafeltje zitten en vertelde dat hij gevlucht was uit zijn pizzeria. Zijn zaak lag midden in het gevecht tussen zoekende naar vrijheid en gerechtigheid en militairen. Toeristen renden de zaak uit en hij er achteraan. Samen een glas wijn gaan drinken aan de overkant van de wijk, een wijk vol met luxe winkels, prachtige straten en gebouwen. Geen spoor van ongerustheid, angst of verdriet alleen een traditionele joodse man die achter een kinderwagen liep en zijn been optilde. Hij liet een harde wind die goed te horen was, een wind op de wereld die niet zijn wereld is, zou dat de betekenis zijn geweest?
Abu Dis
Abu Dis
Met een busje naar Abu Dis. Abu Dis behoort eigenlijk tot Jeruzalem maar is sinds 2004 afgesneden door de muur .Vanuit Jeruzalem zou je in no time in Abu Dis kunnen zijn maar nu moet je meer dan een half uur omrijden om de wijk te bezoeken. Een muur die dwars door de straten loopt en het een zeer troosteloos beeld geeft. Het weer zat niet mee, het goot pijpenstelen waar geen regenjas tegenop kon. Overal taxibusjes en auto’s die stonden te wachten om de studenten van de universiteit te vervoeren naar huis of elders. De weg stond blank van het water en auto’s moesten uitwijken voor de enorme plassen die zich verzameld hadden op het wegdek. In een koffietent heerlijke koffie gedronken en in gesprek geraakt met jonge studenten. Zij vertelde over hun leven en hun studie/werk. Een van de studenten had in Duitsland gestudeerd en sprak goed Engels, zij vertelde over het leven in Palestina en welke impact de muur op haar leven heeft. Ze kan niet meer naar Jeruzalem terwijl dit eigenlijk op een steenworp afstand ligt. Vanuit de gehele wereld kan men naar Jeruzalem maar zij en haar buurtbewoners niet. Over haar leven in Duitsland en de verschillen in het leven daar en in Abu Dis. Over het trouwen en de controle vanuit de gemeenschap en de vrijheid in Duitsland. Allemaal heel open en bijzonder.(Volgens mij hebben zij ook een ander identiteitsbewijs wat de bewegingsvrijheid ernstig beperkt) Een andere student gaf Engelse les en studeerde, was getrouwd sinds enkele weken en toonde trots haar trouwfoto’s. Jurk 1,2,3, 4 en haar trouwjurk. Gelachen over de prijs die mannen e.v.t. voor mij zouden betalen voor jurken en bruiloft. Haar zwager die ook studeerde mengde zich na zich eerst afzijdig gehouden te hebben in het gesprek en liet zijn foto in pak zien. Met hen langs de muur gelopen waar sinds een week nog het vuur lag te smeulen na een protest. Ook de protesten in Abu Dis worden opgevolgd door traangas en geweld. Dagen na protesten worden jongeren van hun bed gelicht en gearresteerd. De ene muur liep over in een andere muur die voor een andere afsluiting van de wijk zorgde, hier had men geprobeerd de muur kapot te slaan en de getuigenis van deze poging was goed te zien. Verder lopend kwamen wij bij een prachtige kerk die op dat moment werd bezocht door toeristen. Toeristen die geen weet hebben van de gebeurtenissen verderop in de wijk . Brazilianen die het kerkje kwamen bezoeken en daar een gebed deden en weer verder gingen. Naast het kerkje stond een moskee en daarnaast weer een kerkje. Een vredig gezicht naast het monster van de muur. Er is veel te schrijven en te vinden over Abu Dis maar wij zijn er maar even geweest en hebben de hartelijkheid van de Palestijnse jongeren mogen meemaken. Iets wat je niet meemaakt als je met een georganiseerde tour langs alle religieuze plekken gaat.
http://www.poica.org/details.php?Article=380
https://www.google.nl/search?q=abu+dis+wall&espv=2&biw=1280&bih=619&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=cy9fVNyjCoO1OsWvgOAO&ved=0CC0QsAQ#facrc=_&imgdii=_&imgrc=M8cii5l1oKgpkM%253A%3BAPjg-ga2yzwsiM%3Bhttps%253A%252F%252Fwww.middleeastmonitor.com%252Fimages%252Fimage-gallery-slideshow%252F2014%252F20140512_AbuDisAttacked%252F0010.JPG%3Bhttps%253A%252F%252Fwww.middleeastmonitor.com%252Fnews%252Fmiddle-east%252F11403-israeli-occupation-forces-raid-abu-dis%3B1000%3B1500
De straten van Jeruzalem.
De straten van Jeruzalem.
Vanaf een afstand lijkt het allemaal zo vredig, zo prachtig mooi en vol met geschiedenis. Een joodse, Armeense, christelijke en moslimwijk. Door de christelijke wijk lopen gelovigen vanuit de gehele wereld te zingen en gaan heiligdom in en uit. Vrouwen met hoofddoeken uit o.a. Oost Europa bidden en raken de muren aan. Orthodoxe Grieken lopen achter hun leider aan en de anderen weer achter een andere geestelijk leider. Een drukte van jewelste waar de bewoners van de oude stad last en voordeel aan hebben. De oude stad heeft honderden winkeltjes met souvenirs en plekken om te eten of te drinken. Iedereen prijst zijn waar aan , waar die eigenlijk ieder winkeltje heeft en volgens mij vooral in China gemaakt is. Het lijkt of de gelovigen en andere toeristen voorbijgaan aan alle ellende van de Palestijnen. Sloffend of rennend gaan ze door de straten en kijken hun ogen uit. Priesters uit alle landen begeleiden de gelovigen rond maar weet niet of zij ook iets vertellen over het onrecht. Een uur met een priester uit ZA gesproken, hij kwam speciaal om met eigen ogen te zien wat er allemaal plaats vond. Als blanke had hij in ZA gestreden tegen apartheid en ook vast gezeten voor zijn strijd. De apartheid in Palestina/Israel vond hij veel erger dan die in ZA.
Tussen al deze toeristen lopen vele militairen en politie agenten, allemaal met wapens en traangas. Naast de politie/militairen lopen er ook gewapende joodse mannen die kinderen begeleiden naar huis of zelf denken de veiligheid te moeten bewaken. Naar de klaagmuur gelopen waar veel toeristen waren en mannen aan het bidden waren tegen de klaagmuur. Je kunt via een loopbrug een blik opvangen van biddende mannen die zich in een ruimte bevinden. Vrouwen achter een glazen wand keken van boven af toe. Zag trouwens ook,denk joodse vrouwen met hoofddoeken bidden aan de zijkant van de muur. Op het plein voor de klaagmuur was het een enorme drukte, kinderen deden volgens mij hun Bar mitswa en liepen onder een opgehouden mooie doek naar het plein. Hele families in hun zondagse kleren en muzikanten begeleiden hen naar het plein. Daar kregen zij een torarol en werden door mannen bezongen. Vrouwen stonden achter een houten schot te kijken en gooide snoepjes naar de jongens. Weet niet zeker of dit een bar mitswa was, kan ook iets anders zijn geweest. Wel vond ik het nogal heftig om te zien dat er zoveel jongeren tegelijk aan dit schouwspel deelnamen. Was het een provocatie na het bezoek van kolonisten aan de tempelberg en het betreden van de moskee, ik heb geen idee.
Via de klaagmuur naar Silwan gelopen , daar leek het voor het moment even rustig maar dat bleek niet voor lange duur te zijn. In de daarop volgende dagen is het zwaar onder vuur genomen door militairen. Traangas en andere ellende voor een wijk wat zo te lijden heeft onder de bouw van de stad van David en waar huizen constant met vernietiging worden bedreigd, vernietigd worden en ingenomen door kolonisten. Via Silwan naar de mount of olives gelopen, een hele klim die wij gelukkig niet hebben hoeven aflopen. We kregen een lift naar boven en konden daar genieten van het uitzicht en de bedrieglijke rust. Op een hoek van de straat wapperde hele grote Israelische vlag, drie panden naast elkaar waren door kolonisten ingenomen en bewaakt door beveiligingspersoneel en militairen. Verderop kwamen wij in een straat waar buurt bewoners ons aanspraken, kijk eens naar de speciale politie vlak voor de speeltuin, zij zijn net klaar met een traangasaanval op onze huizen. De stank is niet uit te houden en er zijn zelfs granaten in de huizen geschoten. Dit doen ze niet als het rustig is op straat maar juist wanneer de kinderen uit school komen, vertelde zij. De grond lag bezaaid met afgeschoten traangasgranaten , made in the USA en alleen voor gebruik in de openlucht. Het leek even dat er weer een aanval zou plaats vinden en wij schoten weg om dekking te zoeken. Gelijk de camera’s klaar om de stoere mannen te fotograferen. Het leek erop dat dit tijdelijk voor rust zorgde want de winkeliers deden hun deuren weer open. De schade die door eerdere aanvallen was berokkend werd geshowd en de verhalen kwamen los. In een koffie annex ijswinkel, zaten drie vrouwen. Een van de vrouwen kwam uit Gaza en was onder behandeling in het ziekenhuis op de Mount of Olives . Zij kwam in een traangasaanval terecht en zocht met haar begeleidsters een schuilplek om bij te komen van de stress en stank. De speciale politie liep verder om daar ongericht op welk gevaar dan ook te schieten, er was geen gevaar, er was geen aanleiding maar er was wreedheid en minachting voor de bevolking. Het mobile verkeer was afgesloten om te voorkomen dat men elkaar op de hoogte hield van de gebeurtenissen in de wijk. Wij vertrokken en het leek even rustig te blijven, lopend in het donker wisten wij de weg niet meer terug en kregen van een Palestijn een lift naar de oude stad. Ondertussen hoorde wij weer schoten en loeiende sirenes. Natuurlijk veel gepraat over de chaos en het onrecht . De man was leraar maar had naast zijn baan ook nog een krantenwijk om zo zijn inkomen aan te vullen. Ook deze man had zoals vele anderen die wij spraken, geen goed woord over voor Abbas en de PA, hij zou zijn steun gelijk aan Hamas geven als er verkiezingen waren. Abbas en de PA vond hij een corrupte club met mensen die niets maar dan ook niets voor de Palestijnen deden. Het personeel van een heerlijke koffiebar vertelde dat hij op de Mount of Olives woont en dat de avond daar voor ook veel geschoten was met traangas. Daar hij aan het werk was kon hij niet weg, kon zijn wijk trouwens ook niet bereiken en iemand anders is met zijn zoon naar het ziekenhuis gegaan i.v.m. ademhalingsproblemen. Een van de andere medewerkers was al 6 keer met zijn 3 maanden oude baby naar het ziekenhuis geweest voor de zelfde ademhalingsproblemen door het traangas.
Hoe de mannen die avond naar huis moesten komen, ze hadden geen idee.
Beit Omar en Hebron.
Vanaf Trees en Ali samen met Herma naar Jeruzalem en vandaar uit naar Bethlehem en Beit Omar.
Familie was blij met het bezoek van Herma en mij en wij werden met een eenvoudige doch heerlijke maaltijd ontvangen. Yousef is een activist en probeert vele burgers en boeren te helpen waar het nodig is, zijn er olijfbomen gekapt,dan gaat hij met een groepje anderen nieuwe planten, zijn er problemen bij een checkpoint( dat is natuurlijk al een groot probleem) of wordt er een weg afgesloten, dan gaat hij en zijn groep helpen met het opzetten van een protest en doet ook mee aan het protest. Natuurlijk het kind wat vorig jaar net geboren was kunnen zien en de andere kinderen. Alle vier prachtige en open kinderen die gewend zijn aan internationale activisten die hen komen bezoeken. Ondanks al die bezoeken en aandacht zijn zij en hun vader zeer bescheiden gebleven. Yousef vertelde over het laatste jaar na mijn vertrek. Geen werk en natuurlijk de walgelijke oorlog in Gaza. Tijdens de Gaza oorlog werd er ook in Beit Omar gedemontreerd en op 1 dag zijn er 3 mensen doodgeschoten. 1 oudere man, en 2 jongeren. Traangas en stinkend water in het dorp en een hoop arrestaties.
Arrestaties die leiden tot niets, families moeten heel veel geld betalen om hun kinderen vrij te krijgen, geld wat zij niet hebben en bijeen moeten rapen of niet en dan blijft een
jongere lang vast zitten. Met een vriend rondom de stad gereden en de nederzettingen die als paddestoelen uit de grond schieten, kunnen zien
Aan een kant van de stad is de weg met enorme rotsblokken afgesloten voor Palestijnen. De doorgaande weg is alleen maar berijdbaar voor mensen van de nederzettingen ( kolonisten). Als je de weg over steekt dan kom je in een ander dorp waar weinig of geen bedrijvigheid meer is. De twee dorpen(Beit Omar is vrij groot aan het worden wat betreft inwoners aantal ) zijn ineens gescheiden van elkaar door een weg. Jongeren moeten de doorgaande weg over om naar school te gaan en dorpsbewoners een stuk omrijden om te kunnen rijden. Gewoon treiterijen van de bovenste plank. Aan de andere kant van Beit Omar kon je heel goed zien waar de nederzettingen waren en hoe groot het stuk is wat niet bebouwd of bewerkt mag worden door Palestijnen. Voor zover je ogen konden rijken was het area C en dat staat onder controle van Israel. Weer verder was het afgesloten omdat het militair schietterrein was en zo wordt beetje bij beetje het leven van de Palestijnse dorpen in een wurggreep gehouden. Helaas regende het en was het niet echt een goed plan om veel de auto uit te gaan, alles was vies en drabbig . Het uitzicht op de prachtige heuvels en de vallei was geweldig maar het leed wat er achter zit kun je alleen maar voelen .
Terug naar de familie waar ondertussen de twee oudste weer terug uit school waren. De ouders maken zich dagelijks zorgen om hun kinderen, worden ze lastig gevallen door de militairen die over de weg en in het dorp lopen of komen ze veilig thuis? Jaren heeft Yousef vast gezeten door zijn activiteiten maar toch gaat hij door.Zijn 5de kind is opkomst en het is nog maar de vraag hoelang hij nog vrij rond kan lopen zonder arrestatie. De familie heeft alleen het hoognodige, niets van luxe of welvaart. Een plek om zeker te bezoeken en hen te helpen door iets te betalen voor verblijf. Dit wordt dan weer ingezet voor de organisatie om het leven van anderen iets te verbeteren. Na een eenvoudige maaltijd naar bed en weer vroeg op om een tour te maken rondom Hebron. Met een busje opstap en in de buurt van Jatta opgehaald door een vriend van yousef. Enkele dorpen bezocht die direct te maken hebben met kolonisten. Een dorp wat prachtig gelegen ligt tussen de heuvels en de vallei maar omringd door nederzettingen. Aan de kant van de weg lagen elektriciteitspalen die bedoeld waren om de dorpen te voorzien van elektriciteit. Neergehaald door het leger want verboden voor Palestijnen in de dorpen. De moskee die vernietigd was , een huis wat elke dag wordt aangevallen door kolonisten die zich verder op tussen de bomen hebben gevestigd. De waterput die vervuild was waardoor de schoolkinderen smerig water te drinken zouden krijgen en de verbrande olijfbomen. Elke dag ellende en meer ellende. Het volgende dorp had het zeker niet makkelijker. De bewoners leven van hun dieren, geiten, kippen, kalkoenen en eenden. Ook hier wonen kolonisten in de buurt en toen men een stuk land had ingezaaid voor graasgebied voor de dieren, werd dit vrijwel gelijk vernield door de kolonisten. Water is er niet, wel watertanks die om de zoveel tijd gevuld worden door de waterboer.
Een ander dorp grensde gelijk aan een nederzetting. Ook hier veel dieren en eenvoudige mensen met een minimum aan levensbehoeften. De nederzetting is later gebouwd en door het hek kunnen de buren elkaar bijna aanraken. Het leger had daar enkele dagen voor ons bezoek 3 soort van huizen vernield en de oven staat op de nominatie om vernield te worden daar de kolonisten hebben geklaagd over de rookoverlast. In het dorp waren twee mannen uit Jeruzalem aanwezig, zij behoren tot een groep die wekelijks om bezoek komen om de dorpelingen te ondersteunen en te helpen. Zij willen de vriendschap tussen de Palestijnen en joodse Israëli bevorderen en doen dit op meerdere plekken. Het geweld van het leger en de kolonisten is iets minder erg als er buitenlanders of joodse Israëli aanwezig zijn. De kinderen in het dorp waren zeer open en wat met de gedold, geweldig om mee te maken. Tussen de heuvels liepen de kinderen die terug kwamen van school, niet echt een geweldig pad om te lopen als het geregend heeft. Het leek zo vreemd, kleine stipjes tussen de heuvels die steeds groter werden en kinderen bleken te zijn. Eigenlijk heeft elk dorp wel een geschiedenis maar de geschiedenis komt allemaal overeen, vernielingen, treiterijen, geweld en onderdrukking. Door naar Hebron om daar even de oude stad te bezoeken. Door alle drukke straten die vol met verkeer stonden de binnenstad in. De winkeltjes waren aan het sluiten en er waren niet veel mensen meer. Rondgelopen en op het dak van een familie gekeken. Zij hadden geld aangeboden gekregen om hun huis te verlaten maar dit hebben zij geweigerd. Deze weigering hebben zij met vernielingen moeten bekopen. Een kamer was totaal vernield en in een kamer had met geprobeerd brand te stichten. De deur van hun huis moet 24 uur per dag open blijven, mag niet afgesloten worden, doen zij dit toch dan vallen de militairen binnen. Weer naar beneden na een kijkje op het dak en het bezichtigen van militaire posten op de daken. Teruglopend militairen gevolgd die met getrokken wapens door de straten liepen. Ze hielden een jongen onderschot die in een vernield winkeltje houtskool fijn aan het maken was. Stoer om hen heen kijkend alsof de vijand op hun hielen zat, liepen zij verder en stopte de volgende voorbijganger. Een Palestijn van rond de 30 moest zich legitimeren en werd gefoulleerd met zijn handen tegen de muur werd hij door ongeveer 5 jonge militairen onderschot gehouden. Na enkele minuten mocht hij zijn weg vervolgen en liepen de militairen door naar de volgende straat. Wij vervolgde onze reis naar het busstation opweg terug naar Jeruzalem.
Regen maar toch veel te vertellen.
Volgens mij hebben jullie in Nederland meer geluk met het weer, hoewel 20 graden in november natuurlijk niet normaal is. Hier komt al dagen de regen op sommige momenten met bakken uit de hemel en veranderen wegen en straten in modderpoelen en vijvertjes. In vele delen van het land veroorzaakt dit veel overlast en vooral voor de bevolking in Gaza. De mensen hebben al niet veel meer en aan opbouw is nog geen begin gemaakt en nu de hevige regenval. We hebben wel een poging gedaan om naar vernietigde dorpen te gaan. Sahnin wordt aan alle kanten ingesloten door of een enorm militair complex waar Rafael( wapenproducent) samen met andere bedrijven wapens maken. Beroemd is de plek om zijn nucleaire wapens waardoor de gehele omgeving van het grote complex door militaire wordt bewaakt Voor velen is dit natuurlijk nog geheim, Israel die zich zo druk maakt over de kernwapens van Iran( heeft geen kernwapens maar wil een kernenergieprogramma).maar heeft zelf wel kernwapens
http://www.nuclearweaponarchive.org/Israel/index.html
Aan de andere kant van de stad wordt Sahnin omgeven door nederzettingen die behoren tot de gemeente Misgav. Al de nederzettingen bevinden zich op de heuvels en kijken uit op de dorpen waarvan de inwoners in 48 gevlucht zijn naar andere gebieden. De inwoners die niet gevlucht zijn maar naar lager gelegen gebieden zijn gegaan, kijken nu omhoog naar hun dorpen die door nieuwe bewoners worden bewoond.Deze nederzettingen zien er prachtig uit, mooi aangelegde wegen, goed schoongemaakt en veel , heel veel ruimte voor ongeveer 300 inwoners. Nederzettingen worden meestal afgeschermd met een slagboom en bewaakt met een bewaker met wapen. Het uitzicht vanuit de nederzetting was prachtig, de heuvels aan alle kanten en de dorpjes in het dal, prachtig mooi. Door de hevige regenval hebben wij onze tour niet kunnen voortzetten, te gevaarlijk daar er vrijwel geen zicht was en de wegen vol water stonden.
Terug naar huis en gekletst met de dochter van Trees en Ali die advocaat is bij Addameer. Een organisatie die opkomt voor de Palestijnse gevangenen.Zij is 25 jaar en sinds 3 jaar werkzaam bij deze organisatie. Zij werkt voor jongeren en oudere Palestijnse gedetineerden en het hoofdkantoor zit in Ramallah. Vooral na de ontvoering van de drie joodse jongeren op de West Bank en de oorlog tegen de Palestijnse bevolking in Gaza ziet zij veel jongeren. Jongeren die verdacht worden van het gooien van stenen. Veel jongeren worden gearresteerd om informatie los te krijgen over anderen.Zij worden onder druk gezet om anderen aan te geven en daarbij gebruikt het leger diverse technieken bij. Eenzame opsluiting, slaaponthouding, aanzetten van air-condition,dreigen met arrestatie van andere familieleden /moeder, schelden en schreeuwen. De gevangenen worden dan op een speciale stoel neer gezet waarbij zij hun benen niet kunnen strekken en hun armen achter de stoel wordt vastgebonden. Daarbij zijn ze ook geblinddoekt .Zij vertelde over haar eerste ervaring met een jongen van 13 die de rechtbank werd binnen gebracht met boeien om handen en voeten. Ze vertelde dat ze naar het toilet rende en daar haar moeder in tranen belde. De processen tegen Palestijnse gevangenen vinden altijd plaats in militaire rechtbanken die al dan niet ver van de West Bank of Oost Jeruzalem plaats vinden.Familieleden mogen de gevangenen pas in de rechtbank zien, en dan zien zij elkaar voor 3 minuten.AVroeger werden meerdere gevangenen en familieleden tegelijk binnen geroepen waardoor men elkaar langer kon zien. Nu gaat het per gevangenen en kan men elkaar maar 3 minuten van een afstand bekijken. Als men bedenkingen /bezwaren heeft over de familie dan mogen zij niet eens in de rechtbank aanwezig zijn. Na de rechtszaak waarbij de uitspraak voor 99/9% altijd negatief is, komen de gevangenen in een gevangenis in Israel. Daar mogen zij 2 naaste familieleden op bezoek hebben.Deze moeten een pasje aanvragen daar de meeste op de West Bank wonen. Dit pasje kan altijd geweigerd worden om verschillende redenen. Ook is het voor arme Palestijnen vaak onmogelijk om een dure trip naar Israel te maken. Als gevangenen in hongerstaking gaan dan wordt ook de bezoekregeling gestopt. Zij vertelde een verhaal over Samir Issawi die met de Shalit ruil is vrijgelaten. Hij is weer opgepakt, zijn zus en broer ook, een broer is doodgeschoten, van een broer is het huis vernield en zijn ouders zitten zonder gas en electriciteit. Redenen voor arrestatie, administratieve detentie. Dus zonder reden, zonder proces of aanklacht. Vrijwel alle gevangenen die vrijgelaten zijn bij de Shalit ruil zijn weer opgepakt. Het is voor haar zeer moeilijk om processen te winnen omdat men vaak werkt met de geheime dienst en die willen hun dienst beschermen. Dus men kan alles zeggen en doen en zich beroepen op bescherming van getuigen.Alle jongeren hebben als aanklacht :gooien van stenen. Kinderen in Palestina mogen al op 12 jarige leeftijd berecht worden en zullen onder grote druk( bovenaan beschreven) natuurlijk op elke vraag antwoord geven. Zat Sami bij het groepje stenengooiers of die of die? De kinderen die genoemd werden door de ondervragers zullen op andere momenten worden gearresteerd en voor hen volgt dezelfde procedure. Op dit moment is er een wetsvoorstel om het gooien van stenen ( met of zonder schade) te bestraffen met 10-20 jaar gevangenisstraf. Of dit het gooien van stenen als verzet tegen de bezetting hiermee zal doen verminderen is natuurlijk nog maar de vraag. Het is een van de weinige middelen tegen de bezetting, de muur etc.Sinds enkele jaren moeten rechters ook echt rechters zijn en geen ambtenaren of andere functies hebben bekleed. Dat scheelt een slok op een borrel en geeft natuurlijk aan hoe serieus men met Palestijnse gevangenen omging.
Ze vertelde over een oudere man die een groep Palestijnen filmde tijdens een proces, hij werd gearresteerd en een van de militaire maakte een rapport op. Een leidinggevende zei dat de aanklacht te overdreven was en verfrommelde het rapport en gooide het weg en schreef een ander. De man zag kan om dit rapport te pakken en stopte dit tussen zijn kleding en overhandigde dit later aan zijn advocaat. Dit verfrommelde rapport heeft er voor gezorgd dat hij vrijkwam. Een jonge jongen met astma was gearresteerd voor het gooien met stenen en vertelde meerdere malen dat hij last had met ademhalen. In de gevangenis zijn geen artsen maar wel verpleegkundigen, deze hebben niet gereageerd op zijn klachten en op een moment werd hij zou benauwd dat hij werd opgenomen in een ziekenhuis en 5 dagen in coma werd gehouden. Hij is er gelukkig bovenop gekomen maar heeft al weer een paar keer vast gezeten voor het gooien van stenen. Gevangenen die ouder zijn worden wel voor hun detentie,onder begeleiding van een arts onthouden van slaap. Zij worden gecontroleerd door de arts en krijgen een pepmiddel om niet in slaap te vallen. Dit kan men wel 6 dagen volhouden, geen blauwe plekken, gebroken botten of wonden maar onthouding van slaap. Palestijnse gevangenen in gevangenissen krijgen ook slechte medische hulp en regelmatig komt het voor dat zij in gevangenissen sterven aan aandoeningen waar ze niet aan zouden hoeven sterven.Op de vraag of zij alle gevallen mee naar huis neemt zei ze: in het begin wel maar ik moet de knop omdraaien anders is het niet vol te houden. Sommige verhalen laten haar niet los, de jonge kinderen en de herhaaldelijke arrestatie van haar collega .Haar collega is een linkse Palestijn en deze lopen evenveel kans op arrestatie als leden van Hamas. Morgen naar Jeruzalem waar het op dit moment heel onrustig is maar voor de lezers' ik doe het rustig aan'. In Jeruzalem is het op dit moment erg onrustig na de aanslag op de extreem rechtse man die het bezoeken van de Tempelberg door joden wil aanmoedigen en het beheer van de Tempelberg met de Al Aqsa moskee wil overnemen. De vermoedelijke dader is op het dak van zijn huis met 20 kogels doorzeefd. Hij was niet degene die begon met schieten, was ongewapend maar werd zonder proces gedood. Ook worden er steeds meer kinderen door kolonisten aangereden waarbij de chauffeur door rijdt. Dit veroorzaakt naast de huisonteigeningen en de aankondiging tot het bouwen van 1000 extra woningen voor joden, ernstige rellen met alle gevolgen van dien. Hier bij Trees en Ali merk je niet veel van al die ellende maar je ziet en voelt het verschil tussen de Palestijnse en Joodse bevolking. Tijdens de Gaza oorlog waren hier en elders in de Palestijnse steden/dorpen veel protesten die eigenlijk werden ontmoedigd door de Palestijnse bestuurders. Hier gaf de bevolking geen gehoor aan en zij werden met twaterkanons met stinkend water bestookt en verdreven. Men beweert dat het geen schadelijk water is maar vele bomen gingen daarna dood. Ook hier werken Palestijnen samen met de Israelisch geheime dienst en politie. Zij wijzen zogenaamde onruststokers aan waarna zij worden gearresteerd. Ook Ali is op deze manier gearresteerd, de politie stond ineens in huis en namen de 62 jarige Ali mee zonder dat hij enige vorm van geweld tijdens een demonstratie had gebruikt Palestijnen in Israel die met de geheime dienst samenwerken, werken ook op de West Bank, er wordt dan een werkvergunning in Israel beloofd aan een Palestijn maar die moet dan een wederdienst bewijzen. Iets wat natuurlijk bij aankomst in Israel een hevige shock is en voor veel ellende zorgt. De Palestijnen die samenwerken met Israel zijn zeker niet geliefd en kunnen een groot gevaar voor hen zelf en voor anderen zijn.
Daarna naar Beit Omar om met een kennis te kunnen zien hoeveel land er in beslag is genomen van Palestijnen.
groet
http://www.addameer.org/
Niet erkende dorpen
Goed geslapen en na een geweldig Palestijns ontbijt op stap met de mobiel clinic. Via een contact van Ali uitgenodigd om mee te gaan naar twee dorpen die buiten de muur terecht zijn gekomen en niet meer als dorp worden erkend en daardoor ook afgesloten van publieke diensten zoals water, elektriciteit , gezondheidszorg etc. 1 keer per 2 weken gaat er een team van artsen en sociaal werkers de dorpen bezoeken en houden zij daar spreekuur. Via het checkpoint kun je deze dorpen alleen bereiken. Het personeel van het checkpoint was opgedeeld in ongewapende jonge dames en heren die naar ons paspoort vroegen en ons naar de controlepost dirigeerde. Daar stonden gewapende jongemannen die weer onze paspoorten controleerden en de auto onderzochten. Ook het medisch team werd onderzocht en moest uitstappen met het echo apparaat, brandblusser, medische materialen etc. De chauffeur van een bus met schoolkinderen moest ook uitstappen met de onderwijzeres en de kinderen zaten zonder begeleiding in het busje die door militairen werd doorzocht. Een zeer onplezierige gebeurtenis die velen dagelijks moeten maken.Uiteindelijk mochten wij door en vervolgden wij de reis. Het dorp Ramadin heeft ongeveer 300 inwoners, huizen hebben ze niet echt maar wel soort hutten van golfplaten, hout en plastic. Regelmatig vliegt er een vliegtuig over het dorp en wordt er gecontroleerd of er bijgebouw is. Laatst was er een order om het hok voor een hond te vernietigen, dit was illegaal gebouwd dus moest worden afgebroken. De kinderen krijgen onderwijs in een mooie maar zeer eenvoudige school gemaakt van leem, hout en stro. Eerst had met een grote tent voor enkele klassen maar die moest vernietigd worden van het Israelisch leger. Het dorp heeft een rechtzaak gestart tegen deze vernietiging en in afwachting op de uitslag toch een simpele school gebouwd. Aan de muur hingen allerlei platen over het spijsverteringskanaal en reken/taalmethodes. Dus niet zoals men in Nederland zegt ' ze leren alleen maar terrorisme en haat tegen de joden' . Tenzij je lessen over het spijsverteringskanaal onder terrorisme of haat wil laten vallen. Kinderen van hogere klassen moeten met de bus via het checkpoint naar een ander dorp voor onderwijs, heen is geen groot probleem maar terug is weer, controle, controle en controle. Er zit zoveel reistijd voor kinderen die naar school moeten en daarbij ook nog de tijden dat de checkpoint open is. 3 keer per dag is het checkpoint open en daarom heen moet alles gepland worden.
Midden in het dorp stond een grote tent waar vrouwen en kinderen werden onderzocht en van medicatie voorzien. Dit dorp had geluk( wat heet geluk) en waren door een kabel door de muur vanaf een Palestijnse stad voorzien van elektriciteit. Deze dorpsbewoners zijn vluchtelingen uit Beer Sheva (1948) die naar Hebron waren gevlucht en in 1967 naar Qalqly gevlucht. Door de muur zijn ze nu rechteloos terwijl ze wel de grond hebben gekocht en dus eigenaar zijn.
Als er iets is tussen de tijden dat het medisch team komt, dan moet iemand met een personenauto naar het checkpoint rijden en een ambulance klaar staan aan de andere kant van het checkpoint. Een hartaanval , gecompliceerde bevalling of een beroerte kan dus zeer fataal zijn door de onmogelijkheid om gelijk een medisch team te sturen. In dit dorp waren geen speciale ziekten of afwijingen die gerelateerd zouden kunnen worden aan de leefomstandigheden. Tussendoor naar een nederzetting geweest, wat een verschil tussen de Palestijnse gebieden en de nederzettingen. Mooie aangelegde parken, prachtige bomen, bloemenstruiken, parkeerhavens, huizen en wegen. Het paradijs op aarde. Wij stonden op een uitkijkpunt over de hele omgeving en konden de dorpen van de Palestijnen zien en de daarom heen liggende nederzettingen. Al snel kregen wij bezoek van een Israelische dame die verantwoordelijk was voor de veiigheid van de nederzetting. Veel Palestijnen werken daar aan de bouw van huizen , wegen of schoonmaak en zij moest deze Palestijnen in de gaten houden. Ik vroeg of zij wel eens bij haar buren op bezoek was geweest en het leven van hen had vergeleken met het leven van haar. Ze wist precies hoe zij leefden en begreep niet waarom zij ( Palestijnen) niet meer van hun leven maakten, het is hun eigen keus om zo te leven. Aan het eind van ons bezoek zei ze tegen de Palestijnse vrouw die ons uitgenodigd had om mee te gaan: pas op voor de IS. Niet pas op voor ons want wij nemen al jullie vruchtbare grond en jullie water maar voor de IS. Als de Palestijnen al een fabriek mogen bouwen dan mag dit niet concurerend zijn met een Israelische fabriek of onderneming, of als zij producten willen uitvoeren dan hebben zij te maken met de Israelische wetgeving die niet Palestijns vriendelijk is( zeer zacht uitgedrukt)
Op naar het volgende dorp wat ook ongeveer 300 inwoners telt maar een veelvoud aan dieren. De lucht was onhoudbaar , mensen en dieren door elkaar. Koeien, geiten, schapen,honden, katten en kippen. Slachterij tussen de hutten, geen electriciteit of stromend water , kinderen en volwassenen. Hier meldt het medisch team wel problemen, kindersterfte vlak na de geboorte is vrij hoog, volgens mij niet zo verwonderlijk met al die dieren en hun uitwerpselen . Een buitenlande organisatie had een watervoorzieing aangelegd en na het beeindigen van het project heeft het leger dit project onklaar gemaakt en moet men nu water uit een Palestijnse waterput via Israel kopen.
Men is niet arm, men wil geen geld, men wil hun eigen land terug en niet meer bezet worden. Volgens mij een zeer normale eis die elk weldenkend mens zou moeten inwilligen. Het had nooit zo ver mogen komen dat inwoners van een land moeten vragen om het recht om te leven als mens
Twee dagen op reis
Op 28 oktober aangekomen in Sahnin bij Trees en Ali. Meerdere vrouwen uit Nederland waren aanwezig om olijven te plukken en zij hadden hard gewerkt, 1 tak hadden zij voor mij overgelaten. Dit jaar dus niet in de bomen geklommen en gezorgd dat er overheerlijke olie geperst zou worden. Met Ali en een andere dame een plan gemaakt voor de volgende twee dagen. We zouden vroeg op staan om naar Kafr Qasim te gaan waar iop 29 oktober1956 bijna 50 mensen zijn dood geschoten. Vrouwen, mannen en kinderen die niet wisten dat er net een uitgaansverbod was ingesteld en terug kwamen van de velden. Bevel is bevel en iedereen die zich niet hield aan het verbod mocht neergeschoten worden. De dorpsoudste had een uur om alle mensen te waarschuwen maar de werkers en hun kinderen konden niet optijd gewaarschuwd worden. Een jaarlijkse herdenking met dit jaar een straattheater over de gebeurtenis, zeer heftig en vele kinderen raakte in paniek en begonnen te huilen. Ik zelf dacht dat het echt was en dat er ruzie was tussen omstanders en theaterdeelnemers, echt heel heftig. Helaas waren wij wat te laat en hebben wij het begin van de herdenking gemist, daarna naar de begraafplaats om daar de verhalen van familieleden te horen.Er waren heel veel mensen vanuit de gehele omgeving om de herdenking bij te wonen en de graven te bezoeken. Heel indrukwekkend hoewel er ook commentaar was. De zondag voor de herdenking kwam de president van Israel , Reuven Rivlin het dorp bezoeken. Hij noemde het een betreurenswaardige gebeurtenis maar dit heeft hem veel kritiek opgeleverd van rechts Israel.
http://www.maannews.net/eng/ViewDetails.aspx?ID=736149
Na dit bezoek zijn we doorgereden naar Qalqilya. Qalqilya wordt aan 3 kanten afgesloten door de muur en checkpoints. Echt een gevangenis waar je niet of nauwelijks uit kunt . De muur gaat diep de stad in om zo het vruchtbare land en het water onder de stad in bezit te krijgen. Als je door de stad rijdt dan heb je hele drukke straten maar ook straten waar vrijwel alle winkels gesloten zijn , vrijwel geen verkeer is en geen leven lijkt plaats te vinden. De winkels zijn gesloten door de komst van de muur, straten met restaurants en koffiehuisjes zijn leeg en verlaten. Langs de muur gelopen, troosteloos en smerig. Op sommige plekken bevinden zich openingen afgesloten door hekken in de onderkant van de muur. Op deze plekken komt de riolering van nederzettingen uit en dit veroorzaakt drap en stank, vieze stank. Voor de muur ligt puin van van alles en nog wat, wat natuurlijk inhoud dat dit gebied niet gebruikt kan en mag worden. Net achter het gore stinkende water waren kassen en tuinen vol met groenten. Door het tropische klimaat groeit en bloeit er van alles behalve vrijheid. Naar een checkpoint geweest waar alleen de arbeiders doorheen mogen. zij verzamelen zich rond 4 uur in de ochtend om te gaan werken met honderden te gelijk. tussen de hekken en onder toeziend oog van camera's gaan zij naar Israel en komen dan aan het eind van de dag weer terug. Rondom het checkpoint en de hekken stonden kooplieden hun waar aan te bieden, dagloners hadden misschien wel geld om hun producten te kopen. Aan beide kanten van de hekken bij de uitgang stonden mensen van de vakbond te flyeren voor arbeidsrechten en een organisatie die waarschuwde tegen drugs en drugsgebruik. Het was een drukte van jewelste , mensonterend om te zien en vast en zeker om te moeten ondergaan. Ali wist een hotel in Qalqilya en daar zijn wij naar toegegaan. Een prachtig gebouw met helaas weinig gasten door de muur . We hadden daar een prima kamer met tv en air condition. Aardige en gastvrije mensen die blij waren met ons bezoek.
Einde van Palestina?
Hallo allemaal,
In het laatste verslag wil ik mijn laatste dag met jullie delen en voor mensen met weinig kennis een klein beetje uitleggen wat er in het verleden en nu gebeurt is.
Ik begin met het plukken , met een groep olijfplukkers naar Jab’a gegaan, een veld tussen de nederzettingen en dennenbomen, gepland door het Joods Nationaal Fonds om daarmee land van de Palestijnen mee in te nemen. Er waren Palestijnse boeren en familieleden aan het plukken en onze groep van ongeveer 30 mensen kwam hen versterken. Jong en oud gingen aan de slag, in ,onder en tussen de bomen werden velen olijven geplukt. Als je over het land keek, zag je aan alle kanten nederzettingen liggen, nederzettingen op Palestijns grond gebied. Enkele maanden geleden zijn er 500 olijfbomen vernietigd en de stronken met zuur bewerkt, zuur om te voorkomen dat de bomen weer zouden gaan groeien.
Een Palestijnse boer is zo mishandeld ,dat hij hersendood is, niemand is gearresteerd. Om de 600/700 meter staat een waterpomp die niet toegankelijk is voor de Palestijnse boeren, geen druppel krijgen zij. Als je over de wegen naar Palestijnse dorpen of steden rijdt ,dan zie je overal Israëlisch vlaggen hangen, vlaggen op Palestijns grondgebied ,dit enkel en alleen om te provoceren en te laten zien,” wij als kolonisten gaan niet weg, wij zullen jullie land innemen”. Tijdens het plukken heerlijke thee en of koffie gekregen en na het plukken een lekkere maaltijd van rijst, kip en salade. De familie was blij met onze hulp, kinderen nieuwsgierig naar de buitenlanders en wij , wij waren enthousiast en verbaast over zoveel onrecht. Water wat niet toegankelijk is voor Palestijnen op hun eigen land, voor hun eigen bomen. Nederzettingen die als paddenstoelen uit de grond lijken te schieten en een grote bedreiging zijn voor de Palestijnen en hun land. Vorige week las ik nog ,dat een landbouwproject wat wij als Nederland subsidiëren ,ernstig bedreigd wordt, bomen zijn kapot gemaakt en het kolonisten willen het land innemen. http://www.councilforthenationalinterest.org/israelpalestineconflict/missingheadlines/item/1031-israel-hands-palestinians-demolition-orders-for-wells-green-houses
Het leger steekt geen poot uit en laat de kolonisten hun gang gaan. Daar gaat belastinggeld, ontwikkelingsgeld waar deze regering van zegt dat niet goed gebruikt wordt, zal men er herrie over gaan maken? Het bos wat door het Joods Nationaal Fonds aangelegd is,lag naast de weg ,langs het Palestijnse dorp, maar is niet voor hen toegankelijk. Een deel van de groep, was naar Hebron geweest ,men heeft daar o.a. een school bezocht waar de levering van schoolspullen door het Israëlisch leger tegen gehouden. De groep die de volgende keer Hebron zou gaan bezoeken, zouden schoolspullen inslaan en tijdens de excursie, afleveren bij de school. De laatste dagen ,las ik berichten dat de scholen in Hebron worden aangevallen en personeel/leerlingen lastig gevallen worden. Onderwijs moet voor een ieder toegankelijk zijn, veilig en verzekerd, dit lijkt in Palestina geen zekerheid te zijn en zeker niet in Hebron. Te gek voor woorden, geen artikel in Nederlandse kranten, geen kamer vragen, geen ophef , helemaal niets.
http://abu-pessoptimist.blogspot.com/
Na het plukken van olijven zijn wij naar Badil gegaan voor een lezing over Palestijnse vluchtelingen.
Hier kregen wij een prima presentatie over de hoeveelheid vluchtelingen, vluchtelingen binnen/buiten Israel /Palestina/wereld en de eisen die de vluchtelingen hebben.
Men heeft een prima boekje uitgegeven, waar ik enkele cijfers en feiten zal beschrijven.
Er bestaan vele Palestijnse vluchtelingen, Palestijnen die tijdens de Nakba( catastrofe) tussen 1947-1949 gedwongen zijn te vertrekken , te vertrekken naar buurlanden of binnen Palestina( Brits Mandaat gebied en na uitroepen van de staat Israël)
750.000 Palestijnen zijn gedwongen te vertrekken van huis en haard, meer dan 500 Palestijnse dorpen zijn vernietigd. Vluchtelingen werden gedwongen ,door vernietiging van huis en land ,te vluchten, of van de West Bank naar Gaza, zonder het recht op terugkeer, en anders om. Vluchtelingen die terug keerden naar hun dorpen , werden als nog gedwongen te vertrekken en hun land en huizen werden ingenomen. (Op 4/5 mei plaatsen mensen in Amsterdam teksten op hun raam, dit was ooit een woning van joodse bewoners, kunnen wij dit ook andersom voorstellen?) Een deel van de Palestijnse vluchtelingen kwamen terecht in vluchtelingen kampen, met het idee daar enkele weken te blijven. Deze mensen wonen er nog steeds op de zelfde plek maar met een enorme populatie groei.
Aan het eind van 2008 waren er ongeveer, 7.1 miljoen Palestijnse vluchtelingen,67% van de 10.6 miljoen Palestijnen, wereld wijd, zijn vluchteling.
Israël ging in 1948 niet akkoord met de UN verdeling , men wilde een land voor mensen zonder land, in een land zonder mensen. Dit deden zij op verschillende manieren,
1 verdrijving en vernietiging van eigendommen en dorpen,
2 vermoorden van mensen waardoor anderen op de vlucht sloegen,
3 deportatie van mensen.
Ilan Pappe heeft dit heel goed beschreven in het boek” de etnische zuivering van Palestina”
Obstakels voor Israël en de door hen bedachte oplossingen,
(Het land werd in 1948 bewoond door Palestijnse en joodse bewoners, 97 % Palestijns en 3 % joods)
1 het land werd bewoond, hoe krijgen wij hen weg?
2 hoe komen wij aan land?
3 hoe komen wij aan joodse inwoners?
Israël bedacht diverse oplossingen om aan land te komen,
Men bedacht de afwezigheid van bewoners, dat was makkelijk daar men de Palestijnen verbood om terug te keren naar hun land/dorp.
Het Joods Nationaal Fonds plantten bomen op Palestijns grondgebied en verbood Palestijnen dit land te bewonen/betreden.
Men bracht 600.000 joodse mensen naar Palestina en verdreef de Palestijnen uit hun dorpen en geeft, tot nu toe, elk persoon die claimt “joods “te zijn het recht op terugkeer naar Israël.
Palestijnen hebben dit recht niet, Palestijnse vluchtelingen die wereldwijd terecht zijn gekomen, kunnen niet terug.
Het Joods Nationaal Fonds is opgericht in 1902 op initiatief van de Nederlandse Zionistenbond (NZB). Deze bond had net als elders in de wereld, in navolging van de doelstellingen geformuleerd door de Zionistische Wereldorganisatie (1897) voor ogen een eigen Joodse staat te verwezenlijken in het gebied dat oorspronkelijk Joods was, zodat alle Joodse mensen in den vreemde na eeuwenlange vervolgingen en voortdurende nieuwe dreigingen van antisemitisme naar dit land konden terugkeren om in veiligheid, vrede en geluk te kunnen leven. Om dit doel te bereiken moest men land aankopen en het gebied volledig opnieuw opbouwen, weer groen en vruchtbaar maken, en het was daarom dat men, zoals ook op vele andere plekken in de wereld, een JNF stichtte.
Het Joods Nationaal Fonds werkt nauw samen met de staat Israël. Het JNF heeft 17% van het land in bezit , wat alleen in het voordeel van joodse bewoners is. Zodra een stuk land is veilig gesteld, geven zij dit aan de staat Israël en gaan verder met het planten van bomen. De Negev is nog niet veilig gesteld en moet beplant worden, om zo meer land in bezit te krijgen. Dit is tegen het internationaal recht maar vele wereldbewoners schenken een boom en bevorderen hiermee al dan niet bewust ”landroof”.
http://www.jnf.nl/Geschiedenis/-%20Beginjaren.html
http://www.jnf.nl/Geschiedenis/JNF%20Nederland.html
Landroof.
30.000 Bedoeïenen moeten weg uit hun dorpen, van de 130 dorpen waar Bedoeïenen wonen, zijn er 7 erkend, alle andere dorpen moeten verdwijnen, of ze eigendomspapieren hebben maakt Israël niets uit. Dorpen die geen basisvoorzieningen hebben, zelfs geen onderwijs of gezondheidszorg. Al deze mensen zullen in een gebied geplaatst worden om hen zo te kunnen controleren, landbouwgrond wordt ingenomen en nieuwe huizen voor 700,000 joodse inwoners zullen er gebouwd gaan worden. Vanaf 1948 is het leven van de Bedoeïenen onzeker, dorpen werden en worden vernietigd, mensen werden en worden van hun grond verdreven. Het JNF is ook hier bomen aan het planten, vele landen hebben een bos wat geplant is door het JNF. Bossen vernoemd naar voormalige Koninginnen en Koningin Beatrix ,geplant om land in te nemen van de oorspronkelijke bewoners. al-Araqib een Bedoeïenen dorp is al 21 keer vernietigd in 1 jaar tijd. 5% van het oorspronkelijk land van de Bedoeïenen is nog in hun bezit.
Er worden in diverse artikelen ,verschillende getallen genoemd, ongeacht de verschillen is het een tragedie voor de Bedoeïenen.
http://www.jnf.nl/Geschiedenis/-%20Beginjaren.html
http://www.jnf.nl/Geschiedenis/JNF%20Nederland.html
Israël heeft geen grondwet en is geen natie staat zoals Nederland dat is. Het is een staat ,gebaseerd op het joodse geloof. 900.000 Palestijnen worden hierdoor uitgesloten, hebben wel een burgerschapsbewijs maar alleen de joodse inwoners hebben de nationaliteit en burgerschap. Op zich was het zionisme seculier, men keek naar etniciteit .Golda Meir zei zelfs ”geloof is voor idioten” Het zionisme heeft weinig met religie te maken, de joodse staat is een etnisch, religieuze staat. Door de staatsinrichting, joodse wetten, joodse etniciteit, vallen niet joodse inwoners buiten de wet, hebben hierdoor minder rechten op o.a. land . Een bewuste keus van het zionisme om zo de joodse burgers te bevoordelen en anderen het rechten te ontzeggen.
Door joodse personen uit de gehele wereld op te nemen, komt men aan de mensen die het land van de oorspronkelijke bewoners, zullen gaan bewonen.
Israël bepaald wie er al dan niet de Palestijnse gebieden mag bezoeken, niet de PA of Hamas in Gaza, maar Israël. Israel wil bij het betreden van het vliegveld weten waar je naar toegaat, wie je gaat bezoeken of bij vertrek, wie je hebt bezocht. Als je kritisch bent ten opzichte van Israel en zegt dat je naar Palestina gaat, dan loop je grote kans om geweigerd te worden. Velen worden onderworpen aan urenlang verhoor en intimidatie, enkel en alleen omdat ze een Arabische achternaam hebben of dat er verdenking bestaat, dat men Palestina wil bezoeken.
Er is zoveel te schrijven, het enige wat ik nog wil schrijven is mijn zorg om Palestina en Israël. Een ieder die zegt vriend te zijn van Israël , zal kritiek moeten leveren op het gedrag van Israël. Over enkele jaren is er geen Palestina meer, zijn de Palestijnen en Arabieren in Israël opgesloten achter muren en hekken. Muren en hekken om hen te kunnen controleren en hen het leven zo zuur te maken dat zij vertrekken. Men kan als Westen niet spreken over internationaal recht en democratie als men de situatie in Israël op deze manier laat door etteren. Wij weten het of kunnen het weten, burgers krijgen steeds meer door wat er gaande is, helaas is deze regering nog dover en blinder dan de vorige regeringen.
Volgend jaar weer,
Dank voor jullie aandacht en support,
Jose