Vanaf Trees en Ali samen met Herma naar Jeruzalem en vandaar uit naar Bethlehem en Beit Omar.

Familie was blij met het bezoek van Herma en mij en wij werden met een eenvoudige doch heerlijke maaltijd ontvangen. Yousef is een activist en probeert vele burgers en boeren te helpen waar het nodig is, zijn er olijfbomen gekapt,dan gaat hij met een groepje anderen nieuwe planten, zijn er problemen bij een checkpoint( dat is natuurlijk al een groot probleem) of wordt er een weg afgesloten, dan gaat hij en zijn groep helpen met het opzetten van een protest en doet ook mee aan het protest. Natuurlijk het kind wat vorig jaar net geboren was kunnen zien en de andere kinderen. Alle vier prachtige en open kinderen die gewend zijn aan internationale activisten die hen komen bezoeken. Ondanks al die bezoeken en aandacht zijn zij en hun vader zeer bescheiden gebleven. Yousef vertelde over het laatste jaar na mijn vertrek. Geen werk en natuurlijk de walgelijke oorlog in Gaza. Tijdens de Gaza oorlog werd er ook in Beit Omar gedemontreerd en op 1 dag zijn er 3 mensen doodgeschoten. 1 oudere man, en 2 jongeren. Traangas en stinkend water in het dorp en een hoop arrestaties.

Arrestaties die leiden tot niets, families moeten heel veel geld betalen om hun kinderen vrij te krijgen, geld wat zij niet hebben en bijeen moeten rapen of niet en dan blijft een

jongere lang vast zitten. Met een vriend rondom de stad gereden en de nederzettingen die als paddestoelen uit de grond schieten, kunnen zien

Aan een kant van de stad is de weg met enorme rotsblokken afgesloten voor Palestijnen. De doorgaande weg is alleen maar berijdbaar voor mensen van de nederzettingen ( kolonisten). Als je de weg over steekt dan kom je in een ander dorp waar weinig of geen bedrijvigheid meer is. De twee dorpen(Beit Omar is vrij groot aan het worden wat betreft inwoners aantal ) zijn ineens gescheiden van elkaar door een weg. Jongeren moeten de doorgaande weg over om naar school te gaan en dorpsbewoners een stuk omrijden om te kunnen rijden. Gewoon treiterijen van de bovenste plank. Aan de andere kant van Beit Omar kon je heel goed zien waar de nederzettingen waren en hoe groot het stuk is wat niet bebouwd of bewerkt mag worden door Palestijnen. Voor zover je ogen konden rijken was het area C en dat staat onder controle van Israel. Weer verder was het afgesloten omdat het militair schietterrein was en zo wordt beetje bij beetje het leven van de Palestijnse dorpen in een wurggreep gehouden. Helaas regende het en was het niet echt een goed plan om veel de auto uit te gaan, alles was vies en drabbig . Het uitzicht op de prachtige heuvels en de vallei was geweldig maar het leed wat er achter zit kun je alleen maar voelen .

Terug naar de familie waar ondertussen de twee oudste weer terug uit school waren. De ouders maken zich dagelijks zorgen om hun kinderen, worden ze lastig gevallen door de militairen die over de weg en in het dorp lopen of komen ze veilig thuis? Jaren heeft Yousef vast gezeten door zijn activiteiten maar toch gaat hij door.Zijn 5de kind is opkomst en het is nog maar de vraag hoelang hij nog vrij rond kan lopen zonder arrestatie. De familie heeft alleen het hoognodige, niets van luxe of welvaart. Een plek om zeker te bezoeken en hen te helpen door iets te betalen voor verblijf. Dit wordt dan weer ingezet voor de organisatie om het leven van anderen iets te verbeteren. Na een eenvoudige maaltijd naar bed en weer vroeg op om een tour te maken rondom Hebron. Met een busje opstap en in de buurt van Jatta opgehaald door een vriend van yousef. Enkele dorpen bezocht die direct te maken hebben met kolonisten. Een dorp wat prachtig gelegen ligt tussen de heuvels en de vallei maar omringd door nederzettingen. Aan de kant van de weg lagen elektriciteitspalen die bedoeld waren om de dorpen te voorzien van elektriciteit. Neergehaald door het leger want verboden voor Palestijnen in de dorpen. De moskee die vernietigd was , een huis wat elke dag wordt aangevallen door kolonisten die zich verder op tussen de bomen hebben gevestigd. De waterput die vervuild was waardoor de schoolkinderen smerig water te drinken zouden krijgen en de verbrande olijfbomen. Elke dag ellende en meer ellende. Het volgende dorp had het zeker niet makkelijker. De bewoners leven van hun dieren, geiten, kippen, kalkoenen en eenden. Ook hier wonen kolonisten in de buurt en toen men een stuk land had ingezaaid voor graasgebied voor de dieren, werd dit vrijwel gelijk vernield door de kolonisten. Water is er niet, wel watertanks die om de zoveel tijd gevuld worden door de waterboer.

Een ander dorp grensde gelijk aan een nederzetting. Ook hier veel dieren en eenvoudige mensen met een minimum aan levensbehoeften. De nederzetting is later gebouwd en door het hek kunnen de buren elkaar bijna aanraken. Het leger had daar enkele dagen voor ons bezoek 3 soort van huizen vernield en de oven staat op de nominatie om vernield te worden daar de kolonisten hebben geklaagd over de rookoverlast. In het dorp waren twee mannen uit Jeruzalem aanwezig, zij behoren tot een groep die wekelijks om bezoek komen om de dorpelingen te ondersteunen en te helpen. Zij willen de vriendschap tussen de Palestijnen en joodse Israëli bevorderen en doen dit op meerdere plekken. Het geweld van het leger en de kolonisten is iets minder erg als er buitenlanders of joodse Israëli aanwezig zijn. De kinderen in het dorp waren zeer open en wat met de gedold, geweldig om mee te maken. Tussen de heuvels liepen de kinderen die terug kwamen van school, niet echt een geweldig pad om te lopen als het geregend heeft. Het leek zo vreemd, kleine stipjes tussen de heuvels die steeds groter werden en kinderen bleken te zijn. Eigenlijk heeft elk dorp wel een geschiedenis maar de geschiedenis komt allemaal overeen, vernielingen, treiterijen, geweld en onderdrukking. Door naar Hebron om daar even de oude stad te bezoeken. Door alle drukke straten die vol met verkeer stonden de binnenstad in. De winkeltjes waren aan het sluiten en er waren niet veel mensen meer. Rondgelopen en op het dak van een familie gekeken. Zij hadden geld aangeboden gekregen om hun huis te verlaten maar dit hebben zij geweigerd. Deze weigering hebben zij met vernielingen moeten bekopen. Een kamer was totaal vernield en in een kamer had met geprobeerd brand te stichten. De deur van hun huis moet 24 uur per dag open blijven, mag niet afgesloten worden, doen zij dit toch dan vallen de militairen binnen. Weer naar beneden na een kijkje op het dak en het bezichtigen van militaire posten op de daken. Teruglopend militairen gevolgd die met getrokken wapens door de straten liepen. Ze hielden een jongen onderschot die in een vernield winkeltje houtskool fijn aan het maken was. Stoer om hen heen kijkend alsof de vijand op hun hielen zat, liepen zij verder en stopte de volgende voorbijganger. Een Palestijn van rond de 30 moest zich legitimeren en werd gefoulleerd met zijn handen tegen de muur werd hij door ongeveer 5 jonge militairen onderschot gehouden. Na enkele minuten mocht hij zijn weg vervolgen en liepen de militairen door naar de volgende straat. Wij vervolgde onze reis naar het busstation opweg terug naar Jeruzalem.