Goed geslapen en na een geweldig Palestijns ontbijt op stap met de mobiel clinic. Via een contact van Ali uitgenodigd om mee te gaan naar twee dorpen die buiten de muur terecht zijn gekomen en niet meer als dorp worden erkend en daardoor ook afgesloten van publieke diensten zoals water, elektriciteit , gezondheidszorg etc. 1 keer per 2 weken gaat er een team van artsen en sociaal werkers de dorpen bezoeken en houden zij daar spreekuur. Via het checkpoint kun je deze dorpen alleen bereiken. Het personeel van het checkpoint was opgedeeld in ongewapende jonge dames en heren die naar ons paspoort vroegen en ons naar de controlepost dirigeerde. Daar stonden gewapende jongemannen die weer onze paspoorten controleerden en de auto onderzochten. Ook het medisch team werd onderzocht en moest uitstappen met het echo apparaat, brandblusser, medische materialen etc. De chauffeur van een bus met schoolkinderen moest ook uitstappen met de onderwijzeres en de kinderen zaten zonder begeleiding in het busje die door militairen werd doorzocht. Een zeer onplezierige gebeurtenis die velen dagelijks moeten maken.Uiteindelijk mochten wij door en vervolgden wij de reis. Het dorp Ramadin heeft ongeveer 300 inwoners, huizen hebben ze niet echt maar wel soort hutten van golfplaten, hout en plastic. Regelmatig vliegt er een vliegtuig over het dorp en wordt er gecontroleerd of er bijgebouw is. Laatst was er een order om het hok voor een hond te vernietigen, dit was illegaal gebouwd dus moest worden afgebroken. De kinderen krijgen onderwijs in een mooie maar zeer eenvoudige school gemaakt van leem, hout en stro. Eerst had met een grote tent voor enkele klassen maar die moest vernietigd worden van het Israelisch leger. Het dorp heeft een rechtzaak gestart tegen deze vernietiging en in afwachting op de uitslag toch een simpele school gebouwd. Aan de muur hingen allerlei platen over het spijsverteringskanaal en reken/taalmethodes. Dus niet zoals men in Nederland zegt ' ze leren alleen maar terrorisme en haat tegen de joden' . Tenzij je lessen over het spijsverteringskanaal onder terrorisme of haat wil laten vallen. Kinderen van hogere klassen moeten met de bus via het checkpoint naar een ander dorp voor onderwijs, heen is geen groot probleem maar terug is weer, controle, controle en controle. Er zit zoveel reistijd voor kinderen die naar school moeten en daarbij ook nog de tijden dat de checkpoint open is. 3 keer per dag is het checkpoint open en daarom heen moet alles gepland worden.

Midden in het dorp stond een grote tent waar vrouwen en kinderen werden onderzocht en van medicatie voorzien. Dit dorp had geluk( wat heet geluk) en waren door een kabel door de muur vanaf een Palestijnse stad voorzien van elektriciteit. Deze dorpsbewoners zijn vluchtelingen uit Beer Sheva (1948) die naar Hebron waren gevlucht en in 1967 naar Qalqly gevlucht. Door de muur zijn ze nu rechteloos terwijl ze wel de grond hebben gekocht en dus eigenaar zijn.

Als er iets is tussen de tijden dat het medisch team komt, dan moet iemand met een personenauto naar het checkpoint rijden en een ambulance klaar staan aan de andere kant van het checkpoint. Een hartaanval , gecompliceerde bevalling of een beroerte kan dus zeer fataal zijn door de onmogelijkheid om gelijk een medisch team te sturen. In dit dorp waren geen speciale ziekten of afwijingen die gerelateerd zouden kunnen worden aan de leefomstandigheden. Tussendoor naar een nederzetting geweest, wat een verschil tussen de Palestijnse gebieden en de nederzettingen. Mooie aangelegde parken, prachtige bomen, bloemenstruiken, parkeerhavens, huizen en wegen. Het paradijs op aarde. Wij stonden op een uitkijkpunt over de hele omgeving en konden de dorpen van de Palestijnen zien en de daarom heen liggende nederzettingen. Al snel kregen wij bezoek van een Israelische dame die verantwoordelijk was voor de veiigheid van de nederzetting. Veel Palestijnen werken daar aan de bouw van huizen , wegen of schoonmaak en zij moest deze Palestijnen in de gaten houden. Ik vroeg of zij wel eens bij haar buren op bezoek was geweest en het leven van hen had vergeleken met het leven van haar. Ze wist precies hoe zij leefden en begreep niet waarom zij ( Palestijnen) niet meer van hun leven maakten, het is hun eigen keus om zo te leven. Aan het eind van ons bezoek zei ze tegen de Palestijnse vrouw die ons uitgenodigd had om mee te gaan: pas op voor de IS. Niet pas op voor ons want wij nemen al jullie vruchtbare grond en jullie water maar voor de IS. Als de Palestijnen al een fabriek mogen bouwen dan mag dit niet concurerend zijn met een Israelische fabriek of onderneming, of als zij producten willen uitvoeren dan hebben zij te maken met de Israelische wetgeving die niet Palestijns vriendelijk is( zeer zacht uitgedrukt)

Op naar het volgende dorp wat ook ongeveer 300 inwoners telt maar een veelvoud aan dieren. De lucht was onhoudbaar , mensen en dieren door elkaar. Koeien, geiten, schapen,honden, katten en kippen. Slachterij tussen de hutten, geen electriciteit of stromend water , kinderen en volwassenen. Hier meldt het medisch team wel problemen, kindersterfte vlak na de geboorte is vrij hoog, volgens mij niet zo verwonderlijk met al die dieren en hun uitwerpselen . Een buitenlande organisatie had een watervoorzieing aangelegd en na het beeindigen van het project heeft het leger dit project onklaar gemaakt en moet men nu water uit een Palestijnse waterput via Israel kopen.

Men is niet arm, men wil geen geld, men wil hun eigen land terug en niet meer bezet worden. Volgens mij een zeer normale eis die elk weldenkend mens zou moeten inwilligen. Het had nooit zo ver mogen komen dat inwoners van een land moeten vragen om het recht om te leven als mens