Op 28 oktober aangekomen in Sahnin bij Trees en Ali. Meerdere vrouwen uit Nederland waren aanwezig om olijven te plukken en zij hadden hard gewerkt, 1 tak hadden zij voor mij overgelaten. Dit jaar dus niet in de bomen geklommen en gezorgd dat er overheerlijke olie geperst zou worden. Met Ali en een andere dame een plan gemaakt voor de volgende twee dagen. We zouden vroeg op staan om naar Kafr Qasim te gaan waar iop 29 oktober1956 bijna 50 mensen zijn dood geschoten. Vrouwen, mannen en kinderen die niet wisten dat er net een uitgaansverbod was ingesteld en terug kwamen van de velden. Bevel is bevel en iedereen die zich niet hield aan het verbod mocht neergeschoten worden. De dorpsoudste had een uur om alle mensen te waarschuwen maar de werkers en hun kinderen konden niet optijd gewaarschuwd worden. Een jaarlijkse herdenking met dit jaar een straattheater over de gebeurtenis, zeer heftig en vele kinderen raakte in paniek en begonnen te huilen. Ik zelf dacht dat het echt was en dat er ruzie was tussen omstanders en theaterdeelnemers, echt heel heftig. Helaas waren wij wat te laat en hebben wij het begin van de herdenking gemist, daarna naar de begraafplaats om daar de verhalen van familieleden te horen.Er waren heel veel mensen vanuit de gehele omgeving om de herdenking bij te wonen en de graven te bezoeken. Heel indrukwekkend hoewel er ook commentaar was. De zondag voor de herdenking kwam de president van Israel , Reuven Rivlin het dorp bezoeken. Hij noemde het een betreurenswaardige gebeurtenis maar dit heeft hem veel kritiek opgeleverd van rechts Israel.

http://www.maannews.net/eng/ViewDetails.aspx?ID=736149

Na dit bezoek zijn we doorgereden naar Qalqilya. Qalqilya wordt aan 3 kanten afgesloten door de muur en checkpoints. Echt een gevangenis waar je niet of nauwelijks uit kunt . De muur gaat diep de stad in om zo het vruchtbare land en het water onder de stad in bezit te krijgen. Als je door de stad rijdt dan heb je hele drukke straten maar ook straten waar vrijwel alle winkels gesloten zijn , vrijwel geen verkeer is en geen leven lijkt plaats te vinden. De winkels zijn gesloten door de komst van de muur, straten met restaurants en koffiehuisjes zijn leeg en verlaten. Langs de muur gelopen, troosteloos en smerig. Op sommige plekken bevinden zich openingen afgesloten door hekken in de onderkant van de muur. Op deze plekken komt de riolering van nederzettingen uit en dit veroorzaakt drap en stank, vieze stank. Voor de muur ligt puin van van alles en nog wat, wat natuurlijk inhoud dat dit gebied niet gebruikt kan en mag worden. Net achter het gore stinkende water waren kassen en tuinen vol met groenten. Door het tropische klimaat groeit en bloeit er van alles behalve vrijheid. Naar een checkpoint geweest waar alleen de arbeiders doorheen mogen. zij verzamelen zich rond 4 uur in de ochtend om te gaan werken met honderden te gelijk. tussen de hekken en onder toeziend oog van camera's gaan zij naar Israel en komen dan aan het eind van de dag weer terug. Rondom het checkpoint en de hekken stonden kooplieden hun waar aan te bieden, dagloners hadden misschien wel geld om hun producten te kopen. Aan beide kanten van de hekken bij de uitgang stonden mensen van de vakbond te flyeren voor arbeidsrechten en een organisatie die waarschuwde tegen drugs en drugsgebruik. Het was een drukte van jewelste , mensonterend om te zien en vast en zeker om te moeten ondergaan. Ali wist een hotel in Qalqilya en daar zijn wij naar toegegaan. Een prachtig gebouw met helaas weinig gasten door de muur . We hadden daar een prima kamer met tv en air condition. Aardige en gastvrije mensen die blij waren met ons bezoek.