Hallo allemaal,

Op dit moment zit ik in Nablus maar het gaat niet zoals ik zou willen.

Lange reis gehad gisteren in uren en weinig duidelijkheid over het programma. Ik begin maar te schrijven over wat ik gisteren heb gedaan.Gisteren vroeg met Ali naar een gevangenis geweest waar hij zijn taakstraf,taakstraf in dienst van de gemeenschap, moest bespreken. Dit ivm het bouwen van zijn huis op het land van zijn vader, 17 jaar geleden. Vele rechtszaken en shekkels verder is er nog weinig gebeurt en is het wachten op de volgende rechtszaak.

Onderweg vele mooie heuvels en valleien gezien,heuvels waar dorpen op gebouwd zijn ,in een dorp wonen de Druzen,moslims en christenen samen. Daar de druzen de Israelische regering steunen en in dienst gaan ,mogen hun wapens ook mee naar huis nemen, ontstaan spanningen. De druzen onderdrukken met name de christelijke Palestijnen. Ook is er een groot gebied wat een hoofdpijn dossier is voor Israel. Drie Palestijnse steden in een driehoek waar men graag vanaf wil. Men zou ze graag naar de West Bank willen overbrengen wat zou betekenen dat zij weer huis en haard zouden moeten verlaten. Vrijwel iedereen is vluchteling en heeft alles al een keer verloren. IK ben bij een familie geweest die een prachtig huis hebben laten bouwen,drie etages en van de begane grond tot aan het dak helemaal open. Een speciale etage voor de kinderen met alle voorzieningen die nodig zijn om zelfstandig te kunnen leven. Deze man is alles kwijt geraakt en niet meer in staat om naar zijn eigen stuk land terug te keren. Alles is afgesloten. Niet iedereen is in een positie om zo'n mooi huis te bouwen, velen zijn arm en overleven . Waarom zouden deze mensen weer moeten verhuizen en op wiens order?

Terug naar mijn verhaal over de gevangenis. Een gevangenis voor witte boordencriminelen en voor de behandeling van taakstraffen. De gevangenis lag erg afgelegen en was omringd met hekken, hekken en hekken met daarom heen van dat gezellige prikkeldraad. In de laatste ring rondom de gevangenis liepen honden. Waarom die nodig zijn, geen idee maar wel afschrikwekkend. Onder een afdakje, op bankjes ,zater allerlei mensen te wachten, om in groepjes binnen geroepen te worden. In het midden waren speeltoestellen geplaatst, niet echt een plek voor kinderen.

Na ruim een uur wachten met de auto naar Jenin, gelukkig dat men niet nog barbaarser is, om mensen helemaal om te laten rijden via Jeruzalem.(als dat het enige barbaarse zou zijn, zou dat nog mee vallen)

Jenin was vroeger het bolwerk van verzet maar sinds de vernietiging van het vluchtelingenkamp,vermoorden en gevangen zetten van Palestijnen, is er weinig van over. Mensen zijn moe, hebben het iets beter en worden in de gaten gehouden door de PA. Zij accepteren geen verzet. De burgemeester van Jenin heeft zelfs een maaltijd georganiseerd aan het einde van de rammadan met een Israelisch dorp om te laten zien dat het allemaal veilig is en hij wil investeren in een goede relatie. Ik ben nu ergens waar 10.000 mensen niet mogen bouwen, geen elektriciteit of stromend water hebben, wat betekend een goede relatie ?

Wat ik van Jenin heb gezien is weinig, de markt en heel veel verkeer en mensen die zich een weg tussen het verkeer heen proberen te vinden. Wel heerlijk gegeten ,nog nergens zulke lekkere humus gegeten als daar. Met de bus naar Nablus wat een klein uurtje rijden was. Daar stond ik, waar moest ik naar toe, geen adres en geen telefoon kaart maar wel een zware rugzak. Zomaar iemand op straat aangesproken, die weer iemand anders riep, die Engels kon spreken. Hij belde de persoon waar ik het telefoonnummer van had en regelde een taxi. Van het ene centrum naar het andere gebracht en uiteindelijk op de goede plek aangekomen. Na een tijdje met een zeer vriendelijke chauffeur van het centrum naar het guest house. Ik word echt te oud voor die dingen, zeer vriendelijke mensen maar ik ben de oudste tussen allemaal hele jonge vrijwilligers die daar enkele maanden vrijwilligers werk verrichten. Ik als helder mientje wil natuurlijk alles een beetje opgeruimd of schoon, helaas is dit niet het geval. Wel waren er savonds allemaal studenten uit Nablus die allemaal vrjwilligers werk doen en begaan zijn met hun werk. De vrijwilligers kennen elkaar al enkele maanden en werken samen, komt er een bejaarde jongeren en wat moeten zij daar nou mee. Misschien wat negatief maar voor beiden is het even wennen. Waar eet ik, wordt er gezamelijk gekookt of ieder voor zich? Nog steeds niet duidelijk. Bij aankomst lag er een poesje van enkele weken oud heel hard te miaauwen. Hij was duidelijk ziek en zeer zwak, oogjes zagen er niet uit en kon vrijwel niet meer vooruit. Wat melk voor hemgekocht,stomme toeristen die zo begaan zijn met dieren, maar ook de mensen hier in het guest house vonden het heel zielig. De hele avond heeft hij zitten krijse maar vanmorgen geen spoor meer. Denk dat hij zich ergens heeft verstopt om dood te gaan.

Savonds falafel gegeten met een doof stomme man die daar het guest house bestiert. Moeilijk om te communiceren maar aardig dat hij mij de weg wees en terug bracht. Hij is een begrip in het guest house en omgeving. Later zal ik nog wat meer schrijven over Jenin en Nablus tentijde van deintifada. In het guest house is geen internet, rekening moet betaald worden en dan wordt het weer aangesloten. In het sociaal centrum in het vluchtelingenkamp, is internet en daar zit ik nu met drie kleine meisjes die op internet oefenen. Gaat ze hel goed af.

Morgen ga ik hopelijk echt iets doen, plukken of wat dan ook. Misschien al het plastick verzamelen want overal ligt plastick. Hoe het afval is geregeld weet ik niet, wel weet ik dat er geen verbrandingsovens of afvalverwerking is op de West Bank. De infrattructuur is zo ingewikkeld en problematisch ,plus dat overal fondsen voor moeten zijn en toestemming voor gegeven worden.

De meisjes gaan nu naar franse of Engelse les . heel grappig.

Groeten Jose