hallo allemaal,

Gisteren moest ik stoppen met schrijven ,daar de mensen van het Dheishehkamp( vluchtelingenkamp met 10.000 inwoners op 1 vierkante kilometer) wilde afsluiten.

In het kamp wonen allemaal vluchtelingen met hun nageslacht uit 1948 en 1967 in een zeer klein gebied,waarbij het grootste aantal inwoners onder de 18 jaar zijn

Ik wilde jullie niet vermoeien met mijn ergernis maar het is of was een deel van mijn reis en aankomst. De erge nis was snel over toen ik in Bethlehem kwam en zeer vriendelijk geholpen werd met een simkaart. Mijn telefoon accepteerde de kaart en het beltegoed niet en men gaf alle service die men kon geven.

Ik heb een tijd bij een souvenierswinkel gezeten waar ik de laatste jaren regelmatig op bezoek ging,aller vriendelijkst en gastvrij.

De zaken gaan slecht door de situatie met de VN. Waarschijnlijk durven toeristen het niet aan uit angst voor geweld,van welke kant dan ook.

Na enige tijd ben ik op bezoek gegaan bij het hotel waar ik vorig jaar verbleef, ik was bang dat ik helemaal allen in het guesthouse was en geen aanspraak had.Door een ontmoeting met Noorse vrouwen die ook in het hotel verbleven,ben ik gaan vragen of ze een kamer hadden. Wat ben ik toch een verwend mens,dacht ik,geen warme douche en al opzoek naar luxe,pff

Naar een restaurant in Beit Sahour, met de eigenaar ,ook bekend van vorige jaren , gesproken en wijn gedronken. Heb hem kunnen wijzen op voor hem onbekende websites en kreeg alle hulp die ik eventueel nodig heb,aangeboden. Hij vertelde vol trots over een kunstfestival waarbij zijn zoon een belangrijke bijdrage had geleverd. De beroemde afbeelding van een vrouweliijke vrijheidsstrijder met een wapen,heeft hij gemaakt van lippenstiften,heel mooi. Weer terug in het guesthouse waar allemaal jongeren waren,allemaal zeer nieuwsgierig en uitgelaten,heel gezellig,maar wat te doen met het hotel?

Ik voelde het als soort verraad om weg te gaan en besloot toch om te blijven, te blijven als support en uit belangstelling. Hoe kunnen mensen op een vierkante kilometer zo leven,zonder waterleidng maar watertanks op de huizen en vrijwel geen mogelijkheid om te ontsnappen uit het kamp.

De UN geeft hen de broodnodige voorzieningen zoals onderwijs ,psychische hulp, medicijnenen zo nodig soms voedsel, Als men zich gaat verzetten tegen Israel kunnen zij dit verliezen. Vele landen en NGO,s steunen projecten binnen het kamp. In het kamp werken veel vrijwilligers uit de gemeenschap zelf en vanuit het buitenland. Men heeft er danslessen,voetbal,basketbal(ook voor vrouwen) handwerken,film en theater en onderwijs/gezondheidsondersteuning.

Veel jongeren zijn hoog opgeleidt en gaan naar de universiteit, daarna wacht hen werkeloosheid. sNachts bezoekt de Israelische speciale politie het kamp en arresteert regelmatig jongeren,jongeren die goed opgeleid zijn of naar de universiteit gaan.Vaak worden ze beschuldig van iets onduidelijks en hebben daardoor een strafblad,dit houdt in, voorjongern in Oost Jeruzalem 'geen universiteit en /of een baan in overheidsdienst'.

Op dit moment viert men buiten feest,muziek en vuurwerk voor iemand die na 3 jaar is vrij gekomen. Een 18 jarige jongeman die stenen gooide naar militairen, Iedere avonden komen zij om iemand van het populair liberation front of tegenstanders van Abbas op te pakken, Mensen willen hier andere onderhandelingen ,recht op terug keer van vluchtelingen en de grenzen van 1948 of een staat voor iedereen ,met gelijke rechten voor iedereen. Geen joodse staat omdat die niet voor niet joodse inwoners is. Heel duidelijk maar ook een gevoel van 'er is geen hoop voor ons'.

O er is zoals gewoonlijk zoveel te schrijven maar ik laat het even bij deze eerste dag.

Mijn verslag over Oost Jeruzalem en de omgeving van Hebron met de organisatie Breaking the silence 'houden jullie te goed,zeer heftig