Hallo allemaal,

Sinds gisterenmiddag in Haifa en ik kan niet anders zeggen dat het prachtig is,prachtige heuvels,haven,straten met mooie bomen,veel groen en moderne en sfeervolle restaurants.

Maar er is een 'maar'aan dit verhaal. In 1948 zijn de mensen uit Haifa met trucks naar Akko afgevoerd en vandaar met de boot of lopend naar Libanon gedreven. In vele dorpen kan men de meest vreselijke verhalen vertellen over die periode. een periode waarbij mensen hun dorpen uit gedreven werden door een deel van het dorp af te sluiten en vanaf een ander deel al schietend het dorp binnen te gaan. Jonge mannen werden gescheiden van de oudere mannen en van de vrouwen. In verschillende dorpen werden enkele mannen doodgeschoten als voorbeeld maar ook om de aanwezige UN niet het idee te geven dat er lukraak gedood werd maar dat de slachtoffers zich verzetten tegen de Joodse militairen, Mijn gastheer zijn opa is zo doodgeschoten en zijn oma moest met 5 kinderen en zwanger van het 6de kind de heuvels van Libanon in. Dat men vrijwillig het land verlieten is onjuist.

Een land zonder bevolking voor een volk zonder land is een leugen, zo ook dat het land dor en niet bewerkt was. Men de Arabische geschiedenis ontkennen maar veel herinnert juist aan die periode. Het oude centrum van Haifa bestaat nog,oude huizen met trappen naar boven gelegen huizen( op de heuvel) De bewoners van deze huizen zijn verdreven en de huizen zijn vervallen/deels vernietigd en men wil deze niet terug geven aan de oude bewoners of restaureren terwijl men er alles aan doet om van alles en nog wat op te graven in Jeruzalem of te restaureren maar hier niet. Oude kerkjes en moskeeën die al dan niet in gebruik zijn of vernietig.

De bevolking van Haifa werkte en leefde rond de bloeiende haven die handel dreef met omringende landen maar ook de haven waar de Joodse immigranten binnen kwamen. In 1922 woonde er 6.320 joden,in 1931 15.923 en in 1949 85.327. Het aantal Arabische moslims en Christenen daalde enorm.

Voor het eind van het Britse mandaat richtte zionistische militaire organisaties zoals de Irgun en de Hagana ( zonder protest maar met medewerking van de Britten) een waar slachtveld aan. Men bombardeerde dorpen en men verdreef de tegenstanders die verzet boden en de Palestijnse bevolking. Van de 61.000 Palestijnen bleven er nog maar 3.500 over.

De Joodse Hagana stelde gelijk een wet in werking dat het Palestijnse land ,vijandig gebied of gebied zonder eigenaars/bewoners dus Joods eigendom. Op dit moment is de Palestijnse bevolking in Haifa 9-10 % en zij leven in Palestijnse wijken. Steeds meer worden er Joodse wijken gebouwd voor oa migranten uit Rusland die met alles geholpen worden,huizen en geld voor Joodse Russen die geen werk of inkomen hebben en Joodse wijken voor de goed gesitueerde Joodse bevolking. Prachtige wijken boven op de heuvels,wijken met veel groen en mooie wegen op land wat van de Palestijnen is af genomen na het verdelingsplan van de UN.

Tijdens de wandeling kwamen wij een dame tegen die de straatkatten eten gaf,zei wist nog precies wie er in de oude huizen woonden. Sommige huizen worden door Joodse mensen gekocht en prachtig gerestaureerd. Een groot deel zal vernietigd worden daar het is opgekocht door een projectontwikkelaar. Zelfs een oude kerk is omgebouwd tot een discotheek.

Veel jongeren hebben hier een veel beter leven dan de Palestijnen op de West bank en Gaza en velen willen een normaal leven zonder alle problemen maar toch knaagt het bij andere jongeren. Zij krijgen geschiedenis les vanuit de Joodse kant waarbij de Nakba niet voorkomt. Een leraar die zijn visie op de geschiedenis geeft loopt het risico ontslagen te worden en Palestijnse gemeentes die de Nakba willen herinneren,worden gekort op hun financiën.

Tijdens de oorlog in Gaza en de aanval op het hulpkonvooi naar Gaza protesteerde studenten tegen het optreden van Israël. Docenten van de universiteit mengde zich in een tegen demonstratie en de directeur van de universiteit riep de hulp van de politie in voordat de demonstratie plaats vond. De vreedzame demonstratie mondde uit in het gooien van stenen door de Pro Israël demonstranten en het arresteren van de Palestijnse demonstranten. Paarden werden tegen hen ingezet en men kreeg klappen met de wapenstok. Studenten ondervonden ernstige problemen tijdens hun studie en werden bestraft voor deelname aan een demonstratie.

Mijn gastheer probeert jongeren de geschiedenis van het Palestijnse volk bij te brengen en bemerkt ook dat men bang is om aan demonstraties deel te nemen.

Na een avond dvd's kijken over de geschiedenis van Eilaboun en de kinderen van Arna(zeer indrukwekkend ) gaan slapen ,niet echt om vrolijk van te worden maar goed dat er vrouwen waren zo als zij.

http://sonsofeilaboun.com/purchase

http://www.youtube.com/watch?v=a6EXrA3UFwM&ob=av1e

Op naar het vernietigde dorp Egreth waar twee oude heren en een dame aanwezig waren . Zij konden zich nog de Arabische revolutie herinneren,1948 en 1951

In 1948 trokken Joodse milities op naar het dorp maar deed hen nog niets. De bewoners gaven hen voedsel en hesen de witte vlag als teken van geweldloosheid. Andere troepen kwamen en schoten op de witte vlag en wilde de bevolking weg hebben. Men werd gedwongen om naar andere dorpen te gaan en de huizen te verlaten. De huizen stonden dicht op elkaar en het land werd bewerkt,iets wat heel duidelijk om de foto te zien is. Er groeide tabak,men had vee en olijfbomen. Zij werden in 1951 gedwongen te vertrekken voor enkele weken ivm militaire dreiging(waar hebben we dat eerder gehoord) Mensen wilde helemaal niet weg maar men gebruikte allerlei smoesjes om de bevolking weg te krijgen.

Na procederen besloot de rechtbank om de bewoners het recht op terugkeer te verlenen maar op de Kerstnacht,voordat de bewoners konden terug keren, werd het dorp gebombardeerd . De kerk is deels weer opgebouwd maar men komt regelmatig kijken of er buiten de kerk iets word gedaan,zo ja dan wordt dit vernietigd.

De dorpsbewoners hadden eerst het gevoel dat zij het onder de Joodse regering het beter zouden krijgen,beter dan onder de Ottomaanse of Britse overheersing maar niets bleek minder waar.

Ook nu werd het Palestijnse land gezien als land zonder eigenaar dus Joods eigendom. Nu houden grote bedrijven er vee en en is er een militair terrein waar men oefeningen houdt. Men kan de geschiedenis niet uitwissen daar de sporen van het dorp nog heel duidelijk zichtbaar zijn. De drie bejaarde mensen zouden vannacht daar blijven slapen daar er morgen een bijeenkomst plaats vindt van alle oud dorpsbewoners en familie .

Men had veel kritiek op de geestelijk leiders,kritiek daar zij de inwoners aanmoedigde om hun land te verkopen en zelf land wat eigendom was van de kerk aan de Joodse bezetter verkochten. Geestelijken die dit deden kregen later een hoge functie binnen de kerk en sommige werden zelfs bisschop.

De bejaarde mensen waren rond de 80 jaar maar vertelde hun verhalen alsof het gisteren had plaats gevonden. Het is te veel om te herinneren wat zij allemaal vertelde maar ik had ook niet verwacht dat er mensen aanwezig zouden zijn. Als ik dat had geweten dan had ik aantekeningen gemaakt om precies hun belevingen/herinneringen te kunnen beschrijven. De documentaire over de zoons van Eilaboun komt overeen met de verhalen van deze drie bejaarde mensen.

Via een prachtige weg naar Berem( moet in het Arabisch geschreven worden maar helaas dat kan ik niet)

Berem is nu een nationaal park maar was vroeger een Palestijns dorp wat ook in 1951 vernietigd is en de bevolking verdreven. Een jonge man en vrouw mengde zich bij ons en gaven ons een rondleiding door het dorp. Beide grootouders van de hen woonde in dit dorp tot zij werden verdreven en ook zij hebben gezien hoe hun dorp tijdens kerstnacht werd gebombardeerd. Heel slim hebben zij kerken en moskeeën niet gebombardeerd omdat zij de UN konden vertellen dat de bewoners opstandelingen waren en de bezetter goede banden had met de geestelijk leiders.

Aan het begin van het dorp stonden de overblijfselen van een Romeins gebouw en een kerk. Achter deze gebouwen bevond zich het dorp waarvan de fundamenten nog deels intact zijn. Huizen van drie verdiepingen,beneden voor het vee en daar boven voor de bewoners. Ook hier weer waren de huizen dicht op elkaar gebouwd. Men organiseert zomerkampen om jongeren iets over hun geschiedenis te vertellen .Tijdens deze zomerkampen probeert men ook kleine dingen aan te brengen of te restaureren maar dit wordt gelijk vernietigd zodra men weg is. De graven op de begraafplaats worden regelmatig beklad en vernield. Men wil de geschiedenis van de Palestijnen uitwissen.

Morgen weer verder met mijn verhaal.