Hallo allemaal,

Niet elke dag kan ik iets schrijven omdat het te druk is en ik te weinig tijd heb of neem.

De tweede dag plukken was vermoeiend maar zeker de moeite waard. Zakken vol olijven van de overvolle bomen,maar helaas door de droogte en het te kort aan water ook droog en niet van geweldige kwaliteit.

De eerste dag hebben wij in plaats van de normale hoeveelheid,500kg maar 150 kg geplukt. Gelukkig nu veel meer. De weg naar Jab'a was voor mij nieuw,veel pijn bomen een helaas weer weer veel nederzettingen. Voor de mensen die niet weten hoe de bouw van een nederzetting werkt ,men begint vaak met een telefoonmast of een electriciteitsmast.die moet beschermd worden dus iemand zet daar een caravan neer. Alleen is ook maar allen dus nog een caravan en nog een familie om de feestvreugde wat uit te breiden. Caravans zijn natuurlijk niet iets om lang in te wonen dus een huizencomplex om de feest vreugde van een mooi stuk land te voltooien. Dit alles gaat onder bescherming van het leger. Zonder weg is het geluk nog niet compleet dus wordt er een weg aangelegd die aansluit op de weg die de nederzettingen met elkaar verbinden. Bij de bushaltes worden er militairen neer gezet om de veiligheid van de kolonisten te waarborgen.

De boer waar we hebben geplukt is veel land kwijt geraakt en door de droogte over gestapt van druiven naar olijven. De familie telde in totaal 10 volwassenen en dan nog de kleinkinderen De opbrengst van de olijfbomen is niet genoeg om te kunnen leven. Men heeft geen compensatie gekregen voor het in beslag nemen van zijn land,terwijl men na de tweede wereld oorlog nog steeds kunst terug geeft die van de Joodse bewoners in Europa is gestolen of ingenomen .Nog steeds vinden er herstelbetalingen plaats,terwijl het Palestijnse land/huizen worden gestolen. Het hoofd van de familie heeft geprobeerd werk te vinden in Jeruzalem,maar geloof me,door de muur of door het prikkeldraad met daaraan soort scheermesjes kom je niet heen. Als je op de West Bank woont dan kun je niet zonder toestemming zomaar naar Jeruzalem. De mensen die naar Jeruzalem mogen hebben een andere ID en een andere nummerplaat op de auto,ieder ander moet toestemming vragen.

Goed terug naar het plukken. Er is een groep Zuid Koreaanse vrouwen en zij werken als paarden zo hard. zij maken op een heel leuke manier contact met de boer en hun gezinnen en al de vrouwen zijn gelijk helemaal verkocht. Voor de kinderen hebben zij kleurboekjes en potloden maar zij dringen zich niet op. Geweldig om te zien.

Na het gezamenlijk eten ben ik allen naar Bethlehem gegaan en met de eigenaar van een souvenierswinkel heb zitten praten over het aantal toeristen die de oude stad komen bezoeken. Bussen vol toeristen (duizenden per dag)worden er voor de kerk in Bethlehem uitgeladen,de kerk in gedirigeerd en de bus weer in geholpen. De meeste excurciees naar de kerk worden via Israel georganiseerd waardoor de Palestijnen hier weinig inkomsten uit halen. Een bus vol katholieken al dan niet in een rolstoel moesten de trappen af zien te komen om daar ook weer in lange rijen in de hete zon te wachten tot ze de kerk in konden.

Met een busje naar mijn hotel en natuurlijk weer een de weg kwijt geraakt. Gelukkig was er een oudere man die mij met zijn auto de goede kant op bracht. Tja en toen stond ik in het donker en wist ik nog niet welke kant ik uit moest. Ook toen weer stopte er een auto en de chauffeur wilde mij wel weg brengen. Gek want thuis zou ik dat niet zo snel doen(stap nooit bij vreemde mannen in de auto zei mijn moeder altijd) Met dit verhaal wil ik alleen aangeven dat mensen erg behulpzaam zijn.

sAvonds een lezing bijgewoond over alle ontwikkelingswerkers hier en hun projecten die eigenlijk geen werkelijke ontwikkeling of vooruitgang hebben gebracht. het stelen van het land met toestemming off weinig protest van de grootmacht en EU gaat razend snel door.

Geen enkel project mag gestart worden zonder toestemming van Israel of de VS.. De inhoud van de lezingen ga ik apart uitwerken.

Straks weer verder,

groet jose