Hallo allemaal,

Na een enerverende reis aangekomen in Tel Aviv en doorgereisd naar Jeruzalem waar wij rond 1 uur snachts aankwamen.

Hier werden wij opgewacht door twee Palestijnse vrouwen die ons meenamen naar hun bescheiden huisje. Heerlijke koffie gedronken,gepraat en geslapen.

De Palestijnse vrouwen studeren en werken. Een van de vrouwen is zeer actief bij de vakbond,zij controleert de arbeidsvoorwaarden waaronder arbeiders moeten werken. Niet alleen Palestijnse arbeiders maar ook arbeiders uit Thailand. De andere vrouw geeft les aan de universiteit en studeert conflictbeheersing en management. Geen makkelijke positie om als Palestijnse moslima op een universiteit in Jeruzalem te werken. 20% van de studenten zijn Palestijns en verder Israelisch.

Het kleine huisje was gevuld met boeken en computers,er werd dan ook hard gewerkt door de vrouwen.

s;morgens wakker door de warmte ,werkelijk erg warm. Tijd om bij daglicht de omgeving te bekijken. Smalle straatjes met spelende kinderen en auto.s aan de voorkant en aan de achterkant van het huis,uitzicht op de heuvels in de verte,uitgestrekte vlaktes waar geen beweging te zien was.Vlak voor het balkon van het huis,allemaal electriciteitspalen met enorm veel draden die alle kanten opliepen. Huizen waar etages opgebouwd werden daar bouwen onmogelijk (verboden)is. Veel vuil,puin en weing groen te bekennen. Het is zo smal en zo op elkaar gebouwd dat je ziet en hoort alles van de buren of omgeving. In de verte zag je de gebouwen van het Israelisch leger,gevangenis en de Israelische inlichtingendienst. Allemaal gebouwd tegen de afspraken met de VS. Er zouden geen uitbreidingen zijn ,maar waarschijnlijk horen bovenstaande gebouwen niet tot de uitbreiding. Een heel groot deel van het land rondom bovenstaande gebouwen is veiligheidsgebied en daar kunnen de Palestijnen niet bouwen of andere dingen doen. Bouwen is toch al uitgesloten voor de Palestijnen daar zij geen toestemming of vergunningen krijgen. Bouwt men toch op hun eigen grond zonder toestemming dan wordt het vernietigd.

Door de wijk gelopen(deel van Oost Jeruzalem) waar je heel duidelijk het verschil kon zien tussen het deel waar de Palestijnen en waar de Israelische bevolking leeft. Daar waar de Palestijnen wonen leek het wel alsof er in maanden geen vuil was opgehaald,straten waren heelsmal en druk en dat terwijl de scholen uit gingen en er zoveel jonge kinderen op straat liepen. Gevaarlijk ,zou ik zeggen. Vanaf een heuvel het gebied bekeken ,gezien hoe de muur verder gebouwd wordt en delen van Palestijnse gebieden van elkaar scheidt. Het weinige land rondom dit deel van Jeruzalem wordt gebruikt om de muur verder af te bouwen en wegen aan te leggen. Op de muur lagen rollen eng prikkeldraad met daaraan een vest,een getuigen van een poging om via het prikkeldraad de muur over te klimmen om op die manier naar het werk te kunnen.Een zeer smalle opening in het prikkeldraad werd gebruikt om toegang tot Jeruzalem te krijgen,toegang wat zeer ernstige gevolgen kan hebben. Pas is daar een man neer geschoten die een poging ondernam om via die ingang naar zijn werk te gaan.Hij heeft het niet overleefd. Met een busje naar een ander deel van Oost Jeruzalem gegaan ,van waar je uitzicht had op het huis waar de twee vrouwen leven. Prachtige brede straten,vuilnis was opgehaald,mooie bomen en huizen met veel groen erom heen. Ze noemen het de French Hil,moet nog eens navragen waarom ze die naam hebben gegeven. De huizen hadden mooie tuinen en genoeg ruimte voor de kinderen om te spelen. In dit deel wonen de Israeli en de Palestijnen die werken op de universiteit of in het ziekenhuis. Wat een rust in vergelijking met het deel waar de vrouwen wonen. In sommige autos zag je gele lintjes hangen of lintjes aan de spiegels,dit betekend dat je voor uitbreiding van de settelments bent.Dit had ik al van iemand in Nederland gehoord maar nu ook met eigen ogen gezien. Via alle kanten kun je dit deel van de stad bereiken terwijl het deel waar de vrouwen wonen,dit niet het geval is. Sinds kort heeft de gemeente(politie) eenvan de weinigetoegangsweggetjesmet rotsen geblokkeerd. Je kunt nu nog via een weg de wijk in en uit. Er is een plek waar Palestijnen en israeli elkaar treffen en dat is een cafe waar je heerlijke koffie kunt drinken ,waar de mensen met geld iets lekkers kunnen eten of drinken. Verder is voor de jeugd weinig of geen vertier dan de smalle straatjes van hun gebied. Wij werden aan alle kanten natuurlijk bekeken en begroet.

Na een hele tijd gelopen te hebben zijn we door de muurman van de vrouwen naar de oude stad gebracht waar we de bus naar Beth Sahour namen.

De oude stad was zo vol verkeer en mensen,iets om helemaal de kriebels van te krijgen. Zoveel auto;s en bussen die stil stonden of zich overal doorheen probeerde te wurmen.Zoveel verschillende mensen,vrouwen met hooddoeken,mannen met traditionele joodse kleding,korte broeken,hoge hakken en ga maar zo door. In een overvolle bus gezeten waar ik naast een man uit Rusland zat. Jeruzalem was de stad om te leven,het was het leven zelf. Hij woonde daar sinds 2000 maar zijn ouders waren al eerder gegaan ivm de allergie van een van zijn broertjes. De allergie zou ter plekke verdwenen zijn,nou dat was dan misschien een psychologische allergie,want ik kan mij niet voorstellen dat je niet half stikt in de uitlaatgassen en al het stof wat er rond dwarrelt door alle werkzaamheden die men verricht. Ikzelf zou ergens anders allergisch van worden maar dat heb ik hem niet verteld. Volgens hem leefde iedereen met elkaar en zorgde men goed voor elkaar.Ik heb nog niet echt kunnen zien of er veel bijgebouwd is door de Palestijnen of dat de geplande nederzetting op de mooie heuvel nu gebouwd is of niet. Met een taxi naar het Arabisch Women Union guesthouse gegaan waar wij zeer vriendelijk werden ontvangen. Het guest house was helemaal verbouwd met steun van een Spaanse organisatie. Ik kan iedereen de plek aanbevelen. Lekker gegeten in het bekende restaurant van het dorp en natuurlijk de weg kwijt geraakt. Eind goed,al goed,toch aangekomen in het guest house wat nu ook bier en wijn heeft. We moeten echt oppassen om niet in een al te negatieve stemming te komen want iedereen heeft zijn verhalen en angsten voor de toekomst. Morgen gaan wij olijven plukken en heb al gezien dat de ladders klaar staan. Hoop alleen dat het niet zo heet is als vandaag want met 33 graden plukken is niet echt een pretje.Ik blijf gewoon in de boom hangen om op die manier nog wat schaduw te hebben.

In het guest house is internet dus als ik niet uit de boom ben gevallen dan zal ik morgen weer wat schrijven.

Ik ben mij er van bewust dat ik voor sommige mensen zaken heb geschreven die voor hen al bekend zijn maar voor sommige ook niet. Ook ben ik mij er van bewust dat het geen opwekkende verhalen zijn ,maar wees gerust,ik pas goed op mij zelf en het naar mijn zin. Mensen zijn heel vriendelijk en gastvrij en dat geeft een goed gevoel.

voor een ieder,tothet volgende verhaal

groet Jose