Hallo allemaal,

Na een rustige vlucht ,zonder paniek of tranen (vliegangst) aangekomen in Tel Aviv. Bij de douane moest ik mee naar een wachtruimte waar sommigen al uren zaten. Vooral Palestijnen uit de VS zaten er al 6 uur. Ik had het idee dat ze mijn foto of filmpje uit het NRC te pakken hadden en mij bij kop en kont het land uit zouden gooien. Waar ga je naar toe, hoe is haar naam, wat voor werk doet ze , hoe heet je vader en je grootvader, wat is je email en ga maar zo door. Na 2 uur mocht ik door, ik kon mijn stress goed verbergen, mijn verbazing over de rare vragen niet. Het was een joodse feestdag dus moest zorgen dat ik zo snel mogelijk een busje had naar Jeruzalem. Gelukkig was dat geen probleem. Zat met allemaal christelijke mensen in een busje. Door de feestdag liep iedereen in zijn mooiste kleding rond, vrouwen in lange kleding met pruiken, mannen in diverse outfits met of zonder bontmuts.
Ik vroeg aan een van de Duitse vrouwen uit het busje hoe Duitsers zouden reageren als er joodse vluchtelingen zouden komen naar Duitsland. Ik bedoelde daarmee dat de manier van kleden toch heel anders is dan de Westerse manier. Zij wilde dat alle joden uit Duitsland naar Israel zouden vertrekken, Duitsland zou niet veilig zijn en dit is de meest veilige plek op aarde. Ook komt Jezus dan eerder terug(tja) Jeruzalem leek uitgestorven, vanaf 16.00 uur zou er niets meer rijden en wie het waagt om te rijden die zou het moeten bezuren. Veel Palestijnen durven na 17.00 uur de weg niet meer op, zijn te bang om een steen door de autoruit te krijgen of in elkaar geslagen te worden. Op tijd een busje naar Ramallah gevonden, wat een drukte en wat een files. Ongelooflijk , het lijkt wel of het elk jaar drukker wordt en steeds meer muur gebouwd wordt. Een compleet gekke huis op de weg,zeer ongezond voor iedereen. In het appartement aangekomen,kennis gemaakt met de mede bewoners en activisten. Als je komt en deel neemt aan activiteiten moet je eerst twee dagen training volgen, training in geweldloosheid, verzet, gebruik van wapens door het Israelisch leger, geweld van kolonisten, juridische stappen, seksuele intimidatie, zelfzorg etc.3 belangrijkste uitgangspunten, geweldloosheid, op verzoek van Palestijnen .solidariteit en overleg. (consensus)Na een zeer korte nacht, vlucht en douane, was het volgen van de training niet echt makkelijk. Op een moment werd ik wakker gemaakt omdat ik aan het snurken was. De organisatie heeft Hebron, Huwara en Gaza. Elke 2 weken is er een vergadering waar afgevaardigden aanwezig zijn en een video verbinding is met Gaza. Iedereen verteld dan de bijzonderheden en zaken die geregeld moeten worden. Voorals nog was het overal vrij rustig. In Gaza werden vissers beschoten , niet om te verwonden maar om ze af te schrikken. Volgende dag naar een vergadering van de UN( mensenrechtenorganisatie van de Verenigde Naties) Ook dat was voor mij wat slaapwekkend totdat mensen begonnen te vertellen over hun aandachtsgebieden, schenden van rechten van kinderen, uitbreiding van nederzettingen en het geweld van kolonisten naar Palestijnen. Oost Jeruzalem schijnt een groot probleem te zijn, men heeft mensen nodig die de schendingen monitoren. Alle aangesloten organisaties werd gevraagd om hun plannen en voorstellen voor 2017 in te dienen met als overeenkomst, de bescherming van rechten voor iedereen, man,vrouw, kind .Na de vergadering een mooie hoed gekocht voor tijdens het olijven plukken en voor het onherkenbaar zijn voor kolonisten, leger en politie. Terug naar de training, wat doe je als het leger gaat schieten met rubber coating kogels, echte kogels, traangas of geluidsbommen? Tja, roepen om mijn vader of moeder zal mij niet helpen,dus toch maar goed luisteren. Buk niet want de kogels worden gericht op je benen/onderlichaam, dus als je bukt dan krijg je de kogel in je borst. Traangas of geluidsbommen, kijk omhoog en probeer te zien waar ze zullen vallen, ga niet rennen, let op de wind en bedek je hoofd. Oke, nu toch maar even verder met mijn roman over de prins op het witte paard. Na de training en rollenspel gaan eten en een stuk gaan lopen voor een biertje of wijntje. Even ontspannen en ademhalen. Vandaag dus (vrijdag) olijven gaan plukken bij een boer in Biilin naast de nederzettingen. Vanaf zijn veld kon je naar enorme nederzettingen kijken, prachtig aangelegde wegen. Nog heel kaal wat betreft groen maar dat zal vast en zeker snel komen. Dus plukken met meerdere mensen uit diverse landen, heet, bloed heet. Na een heerlijke lunch zijn we naar de wekelijkse demonstratie gegaan, er waren niet veel mensen doordat het oogsttijd is. Op een gegeven moment kwamen er twee jongens die hun gezichten bedekten en met touwen de muur beklommen om daar het prikkeldraad door te knippen en de Palestijnse vlag te plaatsen. Voor ons was of is het bedekken van ons gezicht niet goed. Voor de Palestijnen wel want die worden gelijk gefilmd en van hun bed gelicht. Voor de muur/ijzeren deur in de muur, was een vuurtje gemaakt. Na een bepaalde tijd ging de deur open en kwamen de jeeps te voorschijn. Zij reden rondjes en de aanwezigen verspreiden zich naar diverse kanten. De jongens waren inmiddels verdwenen. Wij liepen met een groepje en een bekende Palestijnse journalist( was vorig jaar nog in Rotterdam)rustig weg en zochten beschutting in de schaduw. De jeeps passeerden ons met grote snelheid om nog meer stof te veroorzaken en later bleven zij staan en kwamen met al hun wapens de jeeps uit. Paspoorten werden gefilmd, wij werden gefilmd en wij moesten zo snel mogelijk verdwijnen anders zouden wij gearresteerd worden. Rustig zijn wij weg gelopen, geen paniek en geen angst. Een resultaat van de training en de journalist die bij ons was. Onderweg passeerden wij een huis waar we even konden schuilen, daar lagen heel veel traangasgranaten en geluidsbommen op een hoop bijeen. In de tuin stond een wip, dus het huis wordt bewoond door een familie met kinderen. Wanneer en hoe is die troep afgeschoten?De hitte was werkelijk ondraaglijk, echt niet te houden, dacht flauw te vallen zo heet was het. Met een busje naar het appartement en op naar Hebron. De rit naar Hebron duurde een paar uur, onderweg verschillende checkpoints gepasseerd maar niet gestopt. Hebron zelf is enorm druk , verstikkend druk en niet echt schoon. Vuilophaaldienst is anders dan in Nederland. Het apartement deel ik met anderen, aardige jonge lui, Hier zullen we olijven plukken bij een boer die bang is zijn bomen te verliezen door geweld van de kolonisten en het begeleiden van kinderen naar school. Wordt vervolgd.